Η ιστορία της οικογένειας μέσα από τον φακό του φωτογράφου που την επισκέφθηκε. Μια τριμελής οικογένεια ζει σε μια απομονωμένη περιοχή της Αλάσκας, σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και θερμοκρασίες που πέφτουν στους -27 βαθμούς Κελσίου, με λιγοστό φως καθημερινά και απόλυτη μοναξιά.
Φανταστείτε να ζείτε σε μια αχανή έκταση γης και να είστε το μοναδικό ανθρώπινο είδος σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων! Η φαντασία συναντά την πραγματικότητα στην περίπτωση της οικογένειας Atchley, που καταφέρνει και επιβιώνει στην άγρια αφιλόξενη φύση της Αλάσκας, στον ποταμό Nowitna.
Τα τελευταία 18 χρόνια μόνο μια χούφτα άνθρωποι έχουν αποφασίσει να επισκεφθούν την εκκεντρική αυτή οικογένεια στην απομακρυσμένη θέση τους, 100 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη πόλη Ruby.
Ανάμεσά τους ήταν και ο φωτογράφος Ed Gold, ο οποίος συνάντησε τους Atchley θέλοντας να καταγράψει το πώς είναι να ζει κανείς στην απέραντη μοναξιά και σε τόσο αντίξοες συνθήκες με χαμηλές θερμοκρασίες, χωρίς φίλους, χωρίς σχολείο, χωρίς επαφές…
“Η οικογένεια ζει στην απόλυτη μοναξιά. Οι προμήθειές τους σε τρόφιμα γίνεται μόνο μία φορά τον χρόνο από την πόλη, όπου πηγαίνουν οικογενειακώς”, αναφέρει ο Ed και συνεχίζει: “Το κελάρι τους περιέχει πάνω από 1.000 κονσέρβες και πακέτα με διάφορα προϊόντα – από συμπυκνωμένο γάλα και σάλτσες ντομάτας μέχρι φασόλια, ρύζι και ζάχαρη.
Η τροφή τους δεν περιορίζεται μόνο σε μερικές κονσέρβες αλλά τρέφονται και με ό,τι τους προσφέρει η φύση, για παράδειγμα φτιάχνουν μαρμελάδα με βατόμουρα ενώ το καλάθι τους γεμίζει και από το κυνήγι – κουνέλια, πάπιες, κάστορες, λύκοι κ.ά.
Εξαιτίας του λιγοστού φωτός το χειμώνα, η οικογένεια “πειράζει” το ρολόι, ακολουθώντας τη δική της ώρα. Βάζουν τους δείκτες τρεις ώρες μπροστά ή πίσω ανάλογα με το φως της μέρας. Συνηθίζουν να παίρνουν το πρωινό τους στις 16:30 και όσο υπάρχει φως ασχολούνται με τις επισκευές, την ξυλουργική και το καθάρισμα του χιονιού.
Μετά το δείπνο, στις 22:00, συγκεντρώνονται στο σπίτι όπου επιδίδονται σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες δραστηριότητες – παίζουν κιθάρα, συζητούν, γράφουν… και κατά τις 4 το πρωί, πέφτουν για ύπνο.
Όταν η οικογένεια ξεμένει από χρήματα, ο 52χρονος David θα πουλήσει κατεργασμένα δέρματα από τα ζώα που σκοτώνει ή θα αναζητήσει εργασία στο τοπικό ορυχείο χρυσού, περίπου 100 χιλιόμετρα μακριά. Αν και με το να ζουν πέρα από τον πολιτισμό και με ενεργειακή αυτάρκεια, καταφέρνουν και επιβιώνουν με μόλις 13.000 ευρώ τον χρόνο.
Ο γιος της οικογένειας, ο 13χρονος Sky δεν έχει πάει ποτέ σχολείο– αντ΄αυτού μορφώνεται, όσο γίνεται, στο σπίτι. Οι γονείς του θέλουν να επικεντρωθεί κυρίως στα μαθηματικά αλλά και σε πιο πρακτικές και χειρονακτικές ικανότητες όπως στη μαγειρική και στην ξυλουργική.
Η μοναδική του συντροφιά είναι οι γονείς και ο σκύλος του και φυσικά δεν υπάρχουν φίλοι και παρέες. Το μοναδικό άτομο που συναντά είναι η Ella, την οποία βλέπει κάθε φορά που πηγαίνει στην πόλη, μία φορά τον χρόνο…
“Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν πώς είναι να ζεις στην απομόνωση για τουλάχιστον 18 χρόνια και πώς σε έχει αλλάξει. Σε αλλάζει. Σου δίνει χρόνο να σκεφτείς τα πράγματα… Μας παίρνει μήνες να συζητάμε για ένα θέμα, γιατί απλά έχουμε το χρόνο”, αναφέρει στον Ed η Romey Atchley.
Στον διεθνή Τύπο είναι γνωστή ως “η πόλη που ζει κάτω από ένα κεραμίδι!”. Στην ουσία ολόκληρη η πόλη μένει σε ένα μόνο κτήριο, σε δριμύ ψύχος και έντονες χιονοπτώσεις!
Το Γουίτιερ είναι μια μικρή, απομακρυσμένη πόλη στην Αλάσκα, 96,5 χλμ. νότια από την πόλη Άνκορατζ, η οποία συχνά αναφέρεται ως η «πόλη που ζει κάτω από ένα κεραμίδι». Τι σημαίνει αυτό;
Οι 217 κάτοικοι της πόλης μένουν σε ένα μεγάλο κτήριο, το περίφημο Begich Tower, που περιλαμβάνει όλα όσα χρειάζεται μια μικρή πόλη. Εκκλησία, σχολείο, κλινική, μανάβικο, αστυνομικό τμήμα μέχρι και ταχυδρομείο.
ΕλλάδαΑνείπωτη θλίψη! Πέθανε ο Μανούσος ΜανουσάκηςLifestyleΔύσκολες ώρες για την Βασίλισσα των Χαλιών, Δέσποινα Μοιραράκη
Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1974 και τo πιο περίεργο απ΄ όλα είναι το γεγονός ότι δεν χρειάζεται κανείς να βγει από το κτήριο για να κάνει τις δουλειές του, αφού όλα τα βρίσκει δίπλα του!
Οι ρυθμοί ζωής σε αυτή την πόλη κυλούν κανονικά, παρόλο το δριμύ ψύχος και τις έντονες χιονοπτώσεις, αφού όλοι οι κάτοικοι απολαμβάνουν τη ζωή τους μέσα στο κτήριο και μάλιστα αποτελούν μια μεγάλη οικογένεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόσβαση σε αυτή την πόλη της Αλάσκας, που είναι αρκετά απομονωμένη, γίνεται είτε με πλοίο είτε μέσω ενός τούνελ.
Βρέχεται από τον Αρκτικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, είναι top προορισμός για το Βόρειο Σέλας, φιλοξενεί εσκιμώους, πολικές αρκούδες και πιάνει θερμοκρασίες αδιανόητες για τα ελληνικά δεδομένα, της τάξης των -40 βαθμών Κελσίου.
Με τις πολικές νύχτες, τον ήλιο του μεσονυχτίου και τις θερμοκρασίες αυτές, η ζωή στην Αλάσκα σίγουρα δεν είναι εύκολη. Για έναν ταξιδιώτη-λάτρη της περιπέτειας και του διαφορετικού, όμως, αποτελεί τον ιδανικό προορισμό, τα σημαντικά σημεία του οποίου θα δούμε παρακάτω.
Δυτικά της πρωτεύουσας της Αλάσκα, Τζούνο, το πάρκο αυτό είναι ένα τρανό παράδειγμα της άγριας και μεγαλειώδους ομορφιάς της πολιτείας.
Οι περισσότεροι επισκέπτες φτάνουν με κρουαζιερόπλοια και ξεκινούν τις δραστηριότητες που είναι διαθέσιμες στην περιοχή, ενώ ένα βολικό μέρος να μείνουν είναι το Glacier Bay Lodge, απ’ όπου μπορούν να ξεκινήσουν την πεζοπορία ή το καγιάκ, ανάμεσα σε παγετώνες. Στο πάρκο υπάρχει δυνατότητα να παρατηρήσει κάποιος πουλιά και άλλα είδη άγριας ζωής, όπως αρκούδες και κατσίκες βουνού, ενώ όσοι είναι του ψαρέματος, κατευθύνονται προς τα ποτάμια για πολύχρωμες πέστροφες και ιππόγλωσσους.
Από τους Inupiaq στην αρκτική ακτή ως τους Haida νοτιοανατολικά, οι ιθαγενείς της Αλάσκα, οι οποίοι σήμερα φτάνουν τις 165 χιλιάδες, έχουν αδιαμφισβήτητα διαμορφώσει το μέρος, το οποίο αποκαλούν πατρίδα.
Στο Κέντρο Τοπικής Κληρονομιάς στο Anchorage (Alaska Native Heritage Center) θα γνωρίσετε περισσότερα για τους ίδιους και τον πολιτισμό τους, μέσα από ένα σύγχρονο μουσείο με εκθέματα από όλη την πολιτεία.
Σε μια πολιτεία όπου όλα βρίσκονται στον υπερθετικό, το βουνό McKinley στο Εθνικό Πάρκο και Προστατευόμενη Περιοχή Denali, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Με την κορυφή του στα 6.193 μέτρα, ο καλύτερος τρόπος για έναν μέσο ταξιδιώτη είναι να το δει από ψηλά με αεροπλάνο, μέσα από τις διάφορες προσφορές που υπάρχουν.
Για όσους επιλέξουν αυτή τη δραστηριότητα στο ταξίδι τους στην Αλάσκα, μια βολική λύση διαμονής είναι το Kantishna Roadhouse, από το οποίο θα έχετε εύκολη πρόσβαση, αλλά και παραδοσιακά γεύματα που θα σας βοηθήσουν να ανταπεξέλθετε στις εξερευνήσεις.
Το Fairbanks είναι η μεγαλύτερη πόλη στο εσωτερικό της Αλάσκα, αλλά αυτό που πρέπει να απολαύσει οπωσδήποτε όποιος βρεθεί ποτέ εκεί είναι μια βόλτα στη φύση και το δάσος με ελάφια και ταράνδους. Μέσα από οργανωμένες δραστηριότητες, θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε από κοντά τα πανέμορφα αυτά ζώα και τις συνήθειές τους, και να τα αφήσετε να γίνουν οδηγοί σας σε μια υπέροχη και ανεπανάληπτη εμπειρία, μέσα στο υπέροχο βόρειο δάσος του Goldstream Valley, βόρεια του Fairbanks.
Από τον Σεπτέμβριο, μέχρι περίπου τις 20 Απριλίου, η πιθανότητα να δει κάποιος το Βόρειο Σέλας είναι μεγάλη, καθώς σε αυτό το διάστημα επικρατεί το περισσότερο σκοτάδι, ο πιο καθαρός ουρανός και ο καιρός ενδείκνυται.
Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά φαινόμενα, που μετατρέπει τον ουρανό σε ζωντανό light show με λευκό, πράσινο, κόκκινο και μπλε χρώμα, σε ένα θέαμα που αν δεν το δει το ανθρώπινο μάτι, δεν μπορεί να αντιληφθεί το πραγματικό του μέγεθος και ομορφιά. Τα καλύτερα μέρη για να το πετύχει κάποιος είναι το Fairbanks, όπως και το Anchorage και αν τα καταφέρει, έχει σίγουρα κατακτήσει μια σημαντική ταξιδιωτική εμπειρία στη ζωή του.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Τραγωδία στην αυλή του σπιτιού: Από λάθος σκότωσε τη μητέρα του