Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε ερωτευτεί. Η κατάληξη, όμως, δεν είναι πάντα αυτή που περιμέναμε και ζητούσαμε. Πολλές φορές ζήσαμε τον μεγάλο έρωτα και μετά το χωρισμό επιλέγουμε την μοναξιά. Η Μαρίνα αυτής της ιστορίας διηγείται τον δικό της Γολγοθά.
Η ίδια υποστηρίζει “Η ζωή μου θα μπορούσε να γίνει βιβλίο. Με λένε Μαρίνα είμαι 62 ετών και πολύ δραστήρια. Κάνω αερόμπικ, ξέρω το ίντερνετ απ’ έξω και έχω πάρα πολλές γάτες.” Λέει χαρακτηριστικά πως οι συγγενείς και γείτονες τη φωνάζουν γεροντοκόρη. Μπορεί να μην το ακούσει κάθε φορά αλλά είναι διακριτό στο βλέμμα τους.
Συνεχίζει ” Άλλες φορές μου λένε «Πώς και δεν κάνατε οικογένεια;». Ξέρω πως δεν ρωτάνε πάντα από κακό αλλά η ερώτηση πονάει. «Δεν έτυχε» λέω συνήθως άλλες φορές λέω «Τυχερά είναι αυτά». Τα ρίχνω όλα στην τύχη και ξεμπερδεύω. Ίσως γιατί η ιστορία που κρύβεται πίσω από το ερώτημα γιατί δεν παντρεύτηκα και δεν έκανα παιδιά, ήταν και θέμα τύχης. Ή ατυχίας καλύτερα….”
Η Πόπη Λεβέντη ξεκινάει την διήγηση της προσωπικής της ιστορίας λέγοντας “Ήμουν 20 χρονών όταν γνώρισαν τον παρολίγο άντρα μου, τον Παύλο. Αγαπιόμασταν πάρα πολύ, κάναμε όνειρα να ζήσουμε μια ζωή μαζί. Φοιτητής εκείνος στην ΑΣΟΕ εγώ μοδίστρα λίγο πιο πέρα από το Πανεπιστήμιο, γνωριστήκαμε όταν ήρθε να φτιάξει ένα παντελόνι. Ήμασταν μαζί 3 χρόνια όταν αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Λίγο πριν το γάμο, έμεινα έγκυος, η χαρά μας απερίγραπτη! Ο Παύλος ειδικά έκανε σαν να είχε κερδίσει το ΠροΠο. Γονείς δεν είχα να χαρούν κι εκείνοι αλλά είχα θείους που με αγαπούσαν πολύ και φυσικά δεν είχαν καμία αντίρρηση ούτε με αποπήραν που έμεινα έγκυος πριν παντρευτώ. Καταπληκτικοί άνθρωποι, καλή τους ώρα…”
Στη συνέχεια επισημαίνει πως οι γονείς του Παύλου τον πίεζαν πολύ να παντρευτεί αλλά αυτή σκέφτηκε πως συμπαθούσαν και ήθελαν να δουν το παιδί τους αποκαταστημένο. Δεν πήγε ο νους της, στο πονηρό. Συνεχίζει “Έραβα που λέτε το νυφικό μου, ένα μήνα πριν τον γάμο, είχαμε ετοιμάσει και το σπίτι μας, όταν με πήραν τηλέφωνο. Ο Παύλος έπεσε από την ταράτσα της πολυκατοικίας και σκοτώθηκε. Σκέφτηκα πως θα ήταν ατύχημα. Βρήκαν ένα σημείωμα στην τσέπη του. «Συγχώρεσέ με, είμαι ομοφυλόφιλος δεν μπορώ να κάνω αυτό τον γάμο». Δεν είχα καταλάβει τίποτα, δεν είχα καμία υποψία, δεν μου είχε δώσει κανένα δικαίωμα ότι ήθελε άντρες. Από την ταραχή, έχασα το παιδί.
Έκανα πολλά χρόνια να το ξεπεράσω, από το ραφτάδικο εκείνο έφυγα γιατί μου θύμιζε τον Παύλο. Πέρασαν δέκα χρόνια, δεν ήθελα να ακούω για άλλη σχέση, νόμιζα ήταν όλοι ομοφυλόφιλοι και με κορόιδευαν. Δεν ήθελα να με αγγίξει κανένας, Ψυχολόγοι τότε δεν υπήρχαν αλλά και να υπήρχαν, ήταν κάπως ταμπού. Το ξεπέρασα με τη δουλειά, άνοιξα δικό μου ραφτάδικο και έριξα όλο μου τον πόνο επάνω στο μαγαζί.
Η επιχείρηση πετούσε όταν γνώρισα τον Στέλιο. Στρατιωτικός, όμορφος 2 μέτρα άντρας, λεβέντης. Ήμουν 40 χρονών, όλες μου οι φίλες είχαν ήδη κάνει το πρώτο παιδί και πηγαίναν για το δεύτερο μην σας πω για το τρίτο. Δεν αγχωνόμουν γιατί δεν ήθελα ούτε σχέση μετά από ό,τι έγινε αλλά είχα ανάγκη από μια συντροφιά.”
Ακολούθως αναφέρει “Ο Στέλιος ήταν πιο αρρενωπός, πιο κοφτός και πιο γοητευτικός. Του είπα την ιστορία μου κάποια στιγμή και εκείνος τη δική του. Είχε χωρίσει από τη γυναίκα του με ένα μωρό παιδί και έμενε με τους γονείς του. Ήμασταν ένα χρόνο μαζί. Γονείς δεν είχα γνωρίσει, σπίτι του δεν πηγαίναμε. Κινητά δεν υπήρχαν τότε, ούτε ίντερνετ να ελέγξω. Βράδυ βγαίναμε σπάνια. Μετά από ένα χρόνο σχέσης μου έκανε πρόταση γάμου και αρραβωνιαστήκαμε. Πίστευα πως υπήρχε ελπίδα. Ώσπου με βρήκε η γυναίκα του στο ραφτάδικο.
LifestyleΑλέξανδρος Νικολαΐδης – Ρούξι Ντουμιτρέσκου: Νεκροί και οι δύο γονείς του μικρού Φίλιππου μέσα σε 1,5 χρόνοΕλλάδαΚαιρός: Στα «λευκά» η χώρα τα Χριστούγεννα – Ισχυρή προειδοποίηση από τον Σάκη Αρναούτογλου
Ήταν παντρεμένος και μάλιστα περίμενε και δεύτερο παιδί. Η γυναίκα του ήταν έγκυος 6 μηνών. Με παρακάλεσε να κάνω πίσω, της ειπα πως δεν είχα ιδέα. Όντως όταν ήρθε να με βρει, του έριξα ένα χαστούκι που θα το θυμάται. Φώναζα και έβριζα στην πόρτα να μην ξαναπατήσει. Όντως δεν ξαναφάνηκε.”
Έπειτα εξομολογείται πως “Από τότε δεν γνώρισα κανέναν. Σας φαίνεται περίεργο, θα πείτε πως ίσως έχω κάποιο πρόβλημα. Μπορεί. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ που δεν είχα την ενέργεια, τη διάθεση, την όρεξη να δοθώ σε έναν καινούριο άνθρωπο. Προδοσία στην προδοσία κουράστηκα. Φορές φορές αναπολώ τον πρώτο μου σύντροφο τον Παύλο. Δεν ήταν κακός άνθρωπος, ίσα ισα αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε τις τύψεις του. Ήμουν τόσο καλά μαζί του, αν μου μιλούσε μπορεί και να τον παντρευόμουν και ας ήταν ομοφυλόφιλος.”
Τέλος, καταλήγει μιλώντας για τη ζωή της μετά από όλα αυτά λέγοντας τα εξής “σήμερα κάνω που και που κανένα μαντάρισμα στο σπίτι, ράβω καμιά φούστα για καμιά φτωχή μαμά, κερνάω λουκούμια τα παιδιά της γειτονιάς και τσιγάρα τα έφηβα που μου ζητάνε κρυφά και συμβουλεύω τα νέα κορίτσια που μου λένε τα προβλήματά τους, να προσέχουν πρώτα τον εαυτό τους και ύστερα τους άλλους. Να έχουν τα μάτια ανοιχτά.
Ευχαριστώ.
Κα Μαρίνα”
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
