«Γιε μου, παρακαλώ, πάρε με μαζί σου για τα Χριστούγεννα. Δεν θα σε ενοχλήσω, θα κάθομαι ήσυχα στη γωνία. Στο σπίτι θα νιώθω καλύτερα – εδώ δεν αντέχω πια, οι μέρες με συνθλίβουν.» «Πατέρα, μην το παρακάνεις.
Ιστορία: Γιε μου, σε παρακαλώ, πάρε με σπίτι για τα Χριστούγεννα
Εδώ έχεις τα πάντα: φροντίδα, φαγητό, γιατρούς. Μόνο να λες συνέχεια ‘θέλω να πάω σπίτι, θέλω να πάω σπίτι’.»
«Έχουν περάσει τόσοι μήνες από την τελευταία φορά που ήμουν εκεί. Στο σπίτι θα είναι αλλιώς, σου το υπόσχομαι. Θέλω να ζήσω ξανά εκεί, εκεί είναι το σπίτι μου.» «Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Θα σε πάρω σπίτι, σου το υπόσχομαι», είπε ο γιος με τρυφερότητα.
«Είσαι καλός άνθρωπος, γιε μου. Είμαι περήφανος για σένα. Όχι πολλά παιδιά θα έκαναν κάτι τέτοιο για τον πατέρα τους. Όταν φτάσουμε στο σπίτι, θα επισκεφτούμε και το μνήμα της μητέρας σου. Θυμάσαι τη μητέρα σου; Έφερες πρόσφατα λουλούδια στο κοιμητήριο; Τα λάτρευε τα λουλούδια, θυμάσαι, έτσι δεν είναι;»
Ο γιος κοίταξε τον πατέρα του, γεμάτος στοργή, αλλά το βλέμμα του γέμισε θλίψη. Σιωπηλός, αποχαιρέτησε και βγήκε από το δωμάτιο. Από εκείνη την στιγμή, ο πατέρας μέτραγε τις μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα, με την ελπίδα να επιστρέψει σπίτι. Όμως, στο σπίτι του, ο γιος καθόταν προβληματισμένος, κοιτώντας τον τοίχο.
Οι σκέψεις του ήταν μπερδεμένες – πώς να το πει στην γυναίκα του; Πώς να την πείσει; Αργά, την κοίταξε και είπε: «Θέλω να πάρω τον πατέρα μου σπίτι για τα Χριστούγεννα. Αυτό είναι το μόνο που ζητάει.» Η γυναίκα του, εξοργισμένη, φώναξε:
«Ξεχνάς ότι ο πατέρας σου είναι άρρωστος; Μπορεί να μας κολλήσει κάτι επικίνδυνο! Και τα Χριστούγεννα έχουμε τόσους καλεσμένους, πώς θα το κάνουμε αυτό;» «Ο γιατρός είπε ότι δεν είναι πια μεταδοτικός. Είναι ασφαλές, είναι το τελευταίο που μπορώ να κάνω για εκείνον», απάντησε ο γιος με απογοήτευση.
«Δεν πρέπει να πιστεύεις πάντα όσα λένε οι γιατροί. Πρέπει να σκεφτείς καλά πριν πάρεις απόφαση», είπε η γυναίκα του, με έντονο ύφος. Η συζήτηση σταμάτησε εκεί, και ο γιος ένιωθε ταυτόχρονα ενοχικός και αβοήθητος. Το πρωί των Χριστουγέννων, η οικογένεια πήγε στην εκκλησία για τη λειτουργία.
Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη γιορτινή διάθεση, αλλά ο γιος αισθανόταν μια αδιόρατη κενότητα. Όταν γύρισαν σπίτι, οι καλεσμένοι ήταν εκεί. Η χαρά και ο θόρυβος γέμιζαν το χώρο, αλλά ο γιος ένιωθε λες και κάτι έλειπε. Μετά το τέλος της γιορτής, όταν οι καλεσμένοι αποχώρησαν και η οικογένεια ξάπλωσε να κοιμηθεί, ο γιος αισθάνθηκε μια βαριά ανησυχία.
LifestyleΆγιος Έρωτας: Η Θάλεια κάνει βούκινο Χριστίνα και ΠαύλοLifestyleΒέφα Αλεξιάδου: Γιατί δεν πήγαν οι εγγονές της στην κηδεία της – Η βίλα που τους άφησε
Κάτι δεν πήγαινε καλά, κάτι τον βαραίνε. Δεν μπορούσε να το αντέξει άλλο. Το επόμενο πρωί, αποφάσισε να πάει στο νοσοκομείο. Δεν άντεχε να περιμένει πια. Με βαριά βήματα πήγε στην κλινική. Ο διάδρομος ήταν άδειος, και ο ήχος των βημάτων του αντηχούσε στις τοίχους. Η νοσοκόμα τον υποδέχτηκε με ένα βλέμμα γεμάτο λύπη και είπε:
«Πολλοί ασθενείς πέρασαν τις γιορτές με τις οικογένειές τους.» Ο γιος ανέβηκε στον όγδοο όροφο, όπου ήταν το δωμάτιο του πατέρα του. Κάθε του βήμα ήταν βαρύ, σαν να κουβαλούσε μια τεράστια θλίψη. Όταν έφτασε στο δωμάτιο, το κρεβάτι του πατέρα του ήταν άδειο. Η καρδιά του σφιγγόταν. Άρχισε να τρέχει προς το γραφείο του γιατρού.
Ο γιατρός τον υποδέχτηκε με ένα αδιάφορο βλέμμα: «Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Ο πατέρας σου πέθανε. Το τελευταίο που είπε ήταν ότι ήταν απογοητευμένος. Όνειρό του ήταν να περάσει τα τελευταία του Χριστούγεννα στο σπίτι, σε εκείνο το μέρος γεμάτο αναμνήσεις. Αλλά η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια.»
Ο γιος έμεινε αμίλητος, τα λόγια του γιατρού τον κατέρριψαν. Τότε κατάλαβε ότι όλα τα σχέδια, όλες οι υποσχέσεις, είχαν χαθεί.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Λίγοι γνωρίζουν γιατί υπάρχει αυτή η σημαντική μικρή τρύπα στον νεροχύτη
Η Γη Της Ελιάς Επόμενα Επεισόδια: Έτσι επιστρέφει ο Φίλιππος στη σειρά
