Μπροστά μας έχουμε τη συγκλονιστική ιστορία του 12χρονου Σταύρου που χειρουργήθηκε από τον Παναγιώτη Σπύρου. Ο θεράπων γιατρός του έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να σώσει το παιδί. Τελικά, ευτυχώς τα κατάφερε.
Ο Σταύρος όταν ήταν 12 ετών έπαιζε ένα απόγευμα με τους φίλους του σε ένα γιαπί κάπου στην Λάρισα και για κακή του τύχη έπεσε και διαπέρασε το σώμα του από καρωτίδα μέχρι αορτή ένας αιχμηρότατος σωλήνας. Ο Διευθυντής λοιπόν χωρίς άλλη σκέψη έφτασε κι αυτός μέσα στην νύχτα για να κάνει αυτό που του έλεγε η συνείδηση του. Το χειρουργείο του Σταύρου ήταν πολύ δύσκολο και πολύωρο. Κράτησε πάνω από 20 ώρες….
Όλοι κατέβαλαν υπεράνθρωπη προσπάθεια για να σώσουν το παιδάκι… Το σοκαριστικό είναι πως το παιδί πέθανε3 φορές και το επανέφεραν άλλες τόσες. Ο Σπύρου με αλλοιωμένο από θυμό πρόσωπο αλλά απόλυτα συγκροτημένος φώναζε και έβριζε μέσα στο χειρουργείο “Όχι ρε π@τη χάρε,….δεν θα το πάρεις το παιδί…” η μάχη με τον χάρο…. τον είχε απέναντι του…τον έβριζε και τον έφτυνε μέσα στα μούτρα….και το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ήχοι από τα μηχανήματα και οι φωνές του Σπύρου……
Όχι ρε π@στη Χάρε δεν θα το πάρεις το παιδί.!
Όπως είπε η φοιτήτρια τα πράγματα έγιναν ως εξής:
“….Έφτασα κατά τις 07.00 το πρωί στο Χειρουργείο…ο Διευθυντής ήταν ήδη εκεί.. Κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και όλα έδειχναν ότι δεν Είχε κοιμηθεί ούτε λεπτό…” Ύστερα ανέφερε: “Μιλούσε στο τηλ και φώναζε να έρθουν στο γραφείο του αναισθησιολόγοι…καρδιοχειρουργοί…αγγειοχειρουργοί….παιδοχειρουργοί και όποια ειδικότητα θα μπορούσε να βοηθήσει στο χειρουργείο που θα έκανε….
Εγώ φοιτήτρια …χωμένη σε μιαν άκρη να μην πολυφαίνομαι και το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν πως θα κατάφερνα να μπω στο χργ του….να δω τον θρύλο να Ζωγραφίζει … Να αρπάξουν τα μάτια και τα αυτιά μου όσα περισσότερα μπορούσαν από τον Δάσκαλο….Ακόμη και σ’ αυτό όσο και μακρυά από Αυτόν κι αν ήμουν….
Εγώ έπαιζα με τις σκέψεις και αυτός είχε μαζέψει περίπου 20 γιατρούς και σαν στρατηγός ζωγράφιζε ανατομικά στοιχεία σε κόλλες Α4 και αφού χώρισε χειρουργούς και νοσηλευτές σε ομάδες, άρχισε να εξηγεί ποια ομάδα θα μπει πότε ..Που και με ποιόν τρόπο στο μικρό σωματάκι του Σταύρου….”
Ο Σταύρος Λοιπόν ….12 ετών παιδάκι…
Την προηγούμενη το απόγευμα έπαιζε με τους φίλους του σε ένα γιαπί κάπου στην Λάρισα και για κακή του τύχη έπεσε και διαπέρασε το σώμα του απο καρωτίδα μέχρι αορτή ένας αιχμηρότατος σωλήνας….
Έπειτα πρόσθεσε: Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλες περιγραφές της βλάβης και του τραύματος…… έτσι, λοιπόν, άρχισε η μεγάλη περιπέτεια του…
Από νοσοκομείο σε νοσοκομείο….. Λάρισα…Αικατερίνη…ΑΧΕΠΑ…. Μέχρι που Σχεδόν με τις τελευταίες του Αναπνοές τον έφεραν μέσα στην νύχτα στο Παπανικολάου… Γιατί απλά, …. Αν δεν μπορούσε να τον Σώσει ο Σπύρου τότε δεν μπορούσε Κανείς….”
Και αυτή ήταν η αλήθεια….. Ο Διευθυντής λοιπόν χωρίς άλλη σκέψη έφτασε κι αυτός μέσα στην νύχτα για να κάνει αυτό που του έλεγε η συνείδηση του. Το χειρουργείο του Σταύρου κράτησε πάνω από 20 Ώρες….
Η προσπάθειά Υπεράνθρωπη απ’ όλους…. Το παιδί “ΕΦΥΓΕ” 3 φορές και το επανέφεραν άλλες τόσες. Ο Σπύρου με αλλοιωμένο από θυμό πρόσωπο αλλά απόλυτα συγκροτημένος φώναζε και έβριζε μέσα στο χειρουργείο “Όχι ρε π@τη χάρε,…. δεν θα το πάρεις το παιδί…”
Έπειτα οι σκέψεις ήταν:η μάχη με τον χάρο…. τον είχε απέναντι του…τον έβριζε και τον έφτυνε μέσα στα μούτρα….και το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ήχοι από τα μηχανήματα και οι φωνές του Σπύρου…… Δεν σκέφτηκε κανένας μας να φύγει ακόμη και αν είχε τελειώσει το ωράριο μας…. όλοι εκεί δίπλα του…
μέχρι το τέλος….
Η φοιτήτρια συνεχίζοντας είπε:
LifestyleΣkοτώθηκε σε τροχαίο ο γιος διάσημης Ελληνίδας δημοσιογράφουLifestyleΤην παράτησε μετά από 8 χρόνια σχέσης: Στη φόρα η πραγματική αιτία χωρισμού Ρέμου-Μακρυπούλια λίγο πριν το γάμο
Ξημερώματα πια… κατάκοποι όλοι μας… μόλις τέλειωσε το χειρουργείο….
Πήγαμε όλοι βουβοί στα αποδυτήρια να βγάλουμε στολές…
να βάλουμε τα πολιτικά μας ρούχα και να φύγουμε….
Και κανένας δεν εφευγε ακομη….
Όλοι περιμέναμε τον διευθυντή να ντυθεί και να βγούμε όλοι μαζί… δίπλα του όλοι…
Αυτό που ακλούθησε ήταν από τα πιο δυνατά πράγματα που έχω ζήσει…..
Όλος ο όροφος ήταν γεμάτος κόσμο…. ασθενείς… συνοδοί… κάμερες… άσχετοι άνθρωποι….
Και ξαφνικά σηκώνεται μια νέα γυναίκα όρθια πρόσωπο πρησμένο από το κλάμα….
Δεν είπε τίποτα…. μας πλησίασε…. πήγε δίπλα στον διευθυντή…. δεν του μίλησε…
η σιωπή αυτή ηταν σαν μαχαίρι…..
Η τραγική εικόνα σύμφωνα με τη διήγησή της ήταν η εξής:
έπεσε στα γόνατα της και άρχισε να φιλαει τα πόδια του Σπύρου….
Οχι τα χέρια του…..του φιλούσε τα ποδια και το μονο που μπορούσε να ψελλίσει ηταν ενα επαναλαμβανόμενο ‘”ευχαριστώ….. σε ευχαριστώ….”
Ο Σταύρος είχε ζήσει χάρη στην υπεράνθρωπη προσπάθεια του διευθυντή και ειχε και άριστη μετεγχειρητική πορεία….
Εύχομαι και σήμερα να είναι ένα υγιές και δυνατό παλληκαράκι εύχομαι να μην ξεχάσει ποτέ το δώρο της ζωής που του χάρισε ο Παναγιώτης……
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ.!
ΥΓ.
Γιατρέ, θα ΖΕΙΣ για πάντα μέσα στα όνειρα μας & θα αποτελείς το κίνητρο για την εξέλιξη μας. Μακάρι να είχα την τύχη να σε γνώριζα.
Συνοψίζοντας, το μικρό 12χρονο αγόρι κατάφερε να σταθεί πάλι στα πόδια του και να μη φύγει από τη ζωή. Αυτό το οφείλει στον εξαίρετο επιστήμονα Παναγιώτη Σπύρου. Η θέληση και η δύναμη της καρδιάς κέρδισαν για μία ακόμα φορά.
Κλείνοντας, βλέπουμε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια που συνέβη από όλους τους γιατρούς. Παραμέρισαν τον εαυτό τους και προσπάθησαν μέχρι το τέλος να σώσουν εκείνο το αγοράκι. Και τα κατάφεραν! Μόνο συγκίνηση μας δημιουργεί αυτό και ελπίδα.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
ΣΟΚ Θεσσαλονίκη: Άνδρας έπεσε από σκαλωσιά στις Συκιές και βρέθηκε στο κενό
Μαθεύτηκε: Με τόσα πήγαινε ο Γιάννης Ξανθόπουλος στο θανατηφόρο τροχαίο
Έγıνε το πρώτο απογευματıνό χεıρουργείο – «Κερνάει» τις πρώτες 4 επεμβάσεıς ο Μητσοτάκης