Η ιστορία της Έρικας, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Είναι μαι γυναίκα που απορρίφθηκε από τους ίδιους της τους φίλους που θεωρούσε δικούς της ανθρώπους επειδή διαγνώστηκε με καρκίνο. Αφού της έπεσαν τα μαλλιά και φορούσε περούκα, αποφάσισαν να την κάνουν πέρα. Όπως αναφέρει, ήταν για εκείνη ένα μεγάλο πλήγμα, το γεγονός ότι δικοί της άνθρωποι της γύρισαν την πλάτη στην δοκιμασία της.
Πριν από 4 χρόνια σε ηλικία 28 ετών διαγνώστηκα με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και μετά με καρκίνο του μαστού. Έκανα χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες και παράλληλα εργαζόμουν. Δεν έλειψα από τη δουλειά ούτε μία μέρα.
Έχασα τα μαλλιά μου αλλά φορούσα περούκα, κάτι που δεν με ενοχλούσε καθόλου. Έδινα μάχη για να κρατηθώ στη ζωή και δεν με ένοιαζε που δεν μου είχε μείνει τρίχα στο κεφάλι. Να ‘ναι καλά οι περούκες.
Αντιμετώπισα επιτυχώς και τους δύο καρκίνους και ανυπομονούσα να ξαναρχίσω τη ζωή μου
Κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής που έδωσα πολλοί φίλοι μου με εγκατέλειψαν και με άφησαν μόνη στα δύσκολα. Δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από εκείνους κι όμως απέδειξαν πόσο σκληροί μπορεί να γίνουν άνθρωποι κάποιες φορές. Ντρέπονταν που φορούσα περούκα και δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τα περίεργα βλέμματα στο δρόμο γι’ αυτό και επέλεξαν να με «πουλήσουν». Τόσο πολύ «φίλοι» ήταν, που ούτε τη «φίλη» τους δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν.
Ξέρω πως η περούκα ξεχωρίζει σε σχέση με τα πραγματικά μαλλιά, αλλά εγώ σαν άνθρωπος ποτέ δεν θα κορόιδευα κάποιον γι’ αυτό το λόγο. Να σας πω το εξής περιστατικό που μου συνέβη τον πρώτο καιρό που φόρεσα περούκα… Μία μέρα πήγαμε εκδρομή με το τρένο με το σύντροφό μου και απέναντί μας κάθισε ένα ζευγάρι. Ήταν και οι δύο μεθυσμένοι και άρχισαν να με δείχνουν και να γελάνε. Μου είπαν ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να κυκλοφορώ έτσι που είμαι και ότι τρομάζω τον κόσμο. Ο σύντροφός μου εκνευρίστηκε με την αγένεια τους και τους εξήγησε τι είχα περάσει. Αισθάνθηκαν άσχημα και μου ζήτησαν αμέσως συγγνώμη αλλά το περιστατικό αυτό με αναστάτωσε τόσο πολύ που μου χάλασε τελείως τη διάθεση.
Αυτό συνέβη πριν από 2 χρόνια αλλά ακόμα και σήμερα αρνούμαι να κοινωνικοποιηθώ και να βγω από το σπίτι. Ούτε μέχρι το σούπερ μάρκετ δεν θέλω να πάω. Πλέον είμαι καλά, δεν φοράω πια περούκα αλλά η κοροϊδία και η προδοσία που έζησα δεν με αφήνουν να το ξεπεράσω και με έχουν κάνει να ντρέπομαι και εγώ η ίδια για τον εαυτό μου. Θέλω να ξαναβρώ τον εαυτό μου αλλά δεν ξέρω πώς. Μου λείπουν πολύ οι φίλοι μου και ας μου φέρθηκαν σκάρτα. Πάντα πίστευα ότι οι φίλοι μας στέκονται στα δύσκολα, μας στηρίζουν και μας ενθαρρύνουν αλλά απ’ ότι φαίνεται τα άτομα αυτά που τα λογάριαζα για φίλους ήταν φίδια έτοιμα να πατήσουν στον πόνο μου και να μου ρίξουν μία να πέσω ακόμα πιο χαμηλά. Λυπάμαι πάρα πολύ!
LifestyleΌλοι χειροκροτούν τον Λάκη Λαζόπουλο: Είπε με το «γάντι» όσα κανείς δεν τόλμησε για τη Ζήνα ΚουτσελίνηΕλλάδαΚαιρός: Θα πνιγούν στις πλημμύρες: Έρχεται σε 48 ώρες η βροχή όλου του έτους – Αuτές είναι οι περιοχές που θα «βυθιστούν» στο νερό
Έρικα
Η ιστορία της Έρρικας μας δίνει μαθήματα ηθικής και συμπεριφοράς. Κάθε άνθρωπος έχει τα προβλήματά του και εμείς πρέπει να του στεκόμαστε, όχι να του γυρίζουμε την πλάτη ή να του δίνουμε το τελειωτικό χτύπημα.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Αυτό είναι το ολοκαίνουργιο σπίτι της κυρά Ρηνιώς στην Κίναρο – Πως ήταν και πως έγινε
Κώστας Πάσσαρης: Πώς είναι σήμερα και με τι ασχολείται – Αυτή είναι η εικόνα του διαβόητου κακoποiοu