Η πρωταθλήτρια του Μαραθωνίου του 2022 μίλησε στο 2ο Αθλητικό Συνέδριο Authentic Talks που φιλοξενήθηκε στο Ωδείο Αθηνών και συγκλόνισε με την ιστορία της. Λίγο μετά την γέννηση του παιδιού της (2019) διαγνώστηκε με καρκίνο.
Πήρε δύναμη από το παιδί της, τον νίκησε, και το 2021 ήταν 3η στον Μαραθώνιο. Το 2022 τον κέρδισε!
«Γι’ αυτόν τον τερματισμό έχω παλέψει πάρα πολύ στη ζωή μου κι όχι μόνο στον στίβο. Το 2019 όταν γέννησα το παιδάκι μου και αφού έφτασε επτά μηνών διαγνώσθηκα με μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς. Ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μου. Μόλις τον είχα πάρει από τη θερμοκοιτίδα, πέρασε κι εκείνος δύσκολα. Όταν τον έφερα σπίτι έπρεπε να τον αφήσω ξανά, για να μπω εγώ στο νοσοκομείο. Όμως δεν το έκανα κι ήταν εγωιστικό. Τον πήρα μαζί μου. Χειρουργήθηκα, τον είχα μαζί μου, τον πρόσεχα, τον θήλαζα.
Τότε, κατάλαβα ότι δεν είναι για λύπηση αυτό που περνάω. Δεν είναι κάθε εμπόδιο για να μας κάνει δυνατούς, δεν το πιστεύω. Όμως, είναι εκεί για να μας μάθει να το περάσουμε, για να μας δώσει πείσμα και θέληση για να συνεχίσουμε. Κοίταζα το παιδί μου κι έπαιρνα δύναμη, επειδή αυτός ήταν πιο δυνατός από μένα. Έτσι, αποφάσισα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να τα αφήσω όλα και να ασχοληθώ με τον Μαραθώνιο.
Όταν πήγα στον προπονητή μου και του το είπα, μού απάντησε: «Είσαι τρελή! Δεν υπάρχει περίπτωση να τρέξεις Μαραθώνιο. Αρχικά, πρέπει να ρωτήσουμε τον γιατρό σου αν μπορείς. Τον έχεις ρωτήσει». Δεν είχα ρωτήσει κανέναν γιατρό. Κάθε μέρα πήγαινα στην προπόνηση και με έδιωχνε. Μου έλεγε θα κάνεις 20 λεπτά τρέξιμο, όσο νιώθεις και θα φύγεις. Όμως, εγώ έβγαζα 25 χιλιόμετρα, τον αγνοούσα. Τι να κάνει; Με ανέχτηκε κι άρχισε να μου στέλνει πρόγραμμα και τον ευχαριστώ τόσο πολύ επειδή είναι σαν δεύτερος πατέρας για μένα. Μου στάθηκε από την πρώτη στιγμή και στα δύσκολα και στα εύκολα.
Πολλοί είναι δίπλα μας στα δύσκολα, επειδή αυτό τούς κάνει να νιώθουν δυνατοί. Όταν, όμως κοιτάξεις πόσους έχεις δίπλα σου όταν είσαι χαρούμενος θα καταλάβεις ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Έτσι, πήρα την απόφαση να τρέξω τον πρώτο μου μαραθώνιο και να τον τερματίσω. Αυτό είχα στο μυαλό μου. Όταν στάθηκε στην εκκίνηση το 2021 ήταν μαζί μου η Σόνια Τσεκίνι. Δειλά – δειλά της είπα στο αυτί: “Μαζί θα τρέξουμε. Έχω περάσει αυτό που έχεις περάσει κι εσύ”. Μου έπιασε το χέρι και ξεκινήσαμε. Στα μισά η Σόνια δεν άντεξε, επειδή τα τραύματά της ήταν ακόμα νωπά και πονούσε. Σταμάτησε. Έτσι, κατάφερα και κατέκτησα την τρίτη θέση στην πρώτη συμμετοχή μου.
Η πρώτη επιτυχία έφερε τη θέλησή μου να συνεχίσω. Είχε περάσει όλο αυτό που ένιωθα. Δεν ένιωθα πια άρρωστη. Δεν ένιωθα κανένα πόνο, είχαν εξαλειφθεί όλα. Ένιωθα δυνατή, ήξερα ότι ήμουν δυνατή και ήθελα να το αποδείξω άλλη μία φορά στον εαυτό μου. Πήρα την απόφαση να σταθώ ξανά στην εκκίνηση κι αυτή η φορά ήταν η τυχερή μου. Βγήκα πρώτη με χρόνο που περίμενα, επειδή πάνω σε αυτό είχα δουλέψει με πολλές θυσίες και κόπο. Βέβαια, σταματούσα κάθε ενάμιση μήνα να κάνω ένα διάλειμμα για δω ότι είναι όλα καλά, για να σιγουρευτώ. Έτσι, έπρεπε και έτσι κάνω ακόμα.
Δυστυχώς, τα δύσκολα μπορεί να έρχονται, αλλά είμαι πολύ δυνατή για να το αντιμετωπίσω και θα σταθώ για τρίτη φορά στον Μαραθώνιο. Κάθε Μαραθώνιος για μένα θα σημαίνει ότι είμαι πολύ δυνατή και το ξέρω. Και το ξέρουν όλοι όσοι περνάνε το ίδιο με μένα. Το πιο δυνατό αίσθημα είναι το αίσθημα της επιβίωσης. Και αυτό το έχω νιώσει. Και θέλω να πω… Βασικά, θέλω να σας πω να μην το νιώσετε ποτέ».
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Συγκλονίζει η Δήμητρα Κατσαφάδου: «Έπαθα νεύρωση στομάχου. Έχασα ένα παιδί»
Επιτέλους στην Ελλάδα: Δωρεάν Self test για καρκίνο του παχέος εντέρου – Ποια η διαδικασία