«Χρειαζόμουν βοήθεια»: Σοκάρει ο Σπύρος Παπαδόπουλος για τον καρκίνο - Οι δύσκολες ώρες που βίωσε

Έφη Φουκαράκη

Για την περιπέτειά τους με τον καρκίνο μίλησαν στην ημερίδα του φορέα Θάλπος-Ψυχική Υγεία που διοργανώθηκε πρόσφατα επώνυμοι Έλληνες.

Ανάμεσά τους ο Σπύρος Παπαδόπουλος, η Γιάννα Τερζή, η Ολυμπία Κρασαγάκη, η Δώρα Χρυσικού, ο Γιώργος Καραμίχος κ.ά.

Οι επιστήμονες του φορέα αλλά και οι υπόλοιποι ομιλητές που έλαβαν μέρος στην ημερίδα, προσέγγισαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι επιστρέφουν στην εργασία τους μετά τον καρκίνο με τρόπο κατανοητό προς το κοινό και συνάμα μεταφέροντας τις πιο σύγχρονες επιστημονικές οδηγίες για αυτές τις περιπτώσεις.

Όσα ανέφερε

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος μίλησε για το πόσο ωμά έγινε η διάγνωση αλλά και πώς το επάγγελμά του τον βοήθησε να ενταχθεί ξανά στην εργασία.

Εμένα ο καρκίνος διαγνώστηκε τελείως συμπτωματικά. Είχα πάει για έναν έλεγχο του θυρεοειδή και επειδή ο γιατρός ήταν φίλος έκανε υπέρηχο και λίγο παραπέρα και ξαφνικά έκανε μια τεράστια παύση. “Κάτι περίεργο βλέπω εδώ, να πας να το κοιτάξεις, μάλλον λίπωμα θα είναι”. Εγώ κατάλαβα ότι δεν ήταν λίπωμα. Ο ακτινοδιαγνώστης ήταν από αυτούς που μιλάνε φόρα παρτίδα. Μου είπε ότι το νεφρό είναι σαν πορτοκάλι, “αν έχει διηθήσει στην κάψα, σε δυο μήνες έχεις φύγει αλλιώς βγάζουμε το νεφρό και τελειώνουμε”.

Πέρασαν δυο μέρες μέχρι το μάθουμε. Τελικά το μάθαμε, δεν είχε διηθήσει, βγάλαμε το νεφρό και όλα καλά.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΝΕΑ

LifestyleΓέμισε ο τόπος μπαλόνια, ήρθε και το 7: Μεγάλες χαρές για Σπανούλη – Χοψονίδου μετά από 6 παιδιάLifestyleΣάλος στο Voice: Η φωνή του έκανε τους κριτές να γυρίσουν αλλά τελικά δεν τον ήθελε κανείς στην ομάδα του μετά από όσα τους είπε

Εγώ για δυο περίπου μήνες χρειαζόμουν μια βοήθεια, την είχα από τους φίλους μου και την κοπέλα μου. Αλλά από την πρώτη στιγμή δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω στη δουλειά μου. Έλεγα ο καρκίνος τη δουλειά του κι εγώ τη δική μου.

Με το που άρχισα τις πρόβες στο θέατρο, τα ξέχασα όλα. Είμαι από τους τυχερούς δεν χρειάστηκε να επανενταχτώ ή να πάρω λιγότερη εργασία. Τελικά παίζει ρόλο η ψυχολογία.

Δεν άφησα το μυαλό μου να πάει σε σκέψεις όπως αν θα ξανάρθει. Έτσι πορεύομαι μέχρι τώρα, έχουν περάσει 11 χρόνια και πάω όλο και καλύτερα. Είναι κι αυτό μια ασθένεια».