Συνέντευξη στην εφημερίδα OnTime Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου παραχώρησε ο Γιώργος Πολυχρονιάδης. Ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής έκανε μία αναδρομή στην επαγγελματική του πορεία στη μουσική, ενώ θυμάται στιγμές από τις συνεργασίες του με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πεντραγράμμου.
Ένα από αυτά ήταν και ο Στράτος Διονυσίου. Μάλιστα το βράδυ πριν «φύγει» από τη ζωή ο αείμνηστος ερμηνευτής, εργάζονταν μαζί στο ίδιο νυχτερινό κέντρο και του είχε εμπιστευθεί τους πόνους που είχε και οι οποίοι τον είχαν ανησυχήσει.
«Οι μεγάλοι καλλιτέχνες με τους οποίους δεν έχω δουλέψει μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Δηλαδή, δεν έχω δουλέψει με τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Γιώργο Νταλάρα, με 3-4 δεν έχω δουλέψει, έχω συνεργαστεί με όλους τους άλλους», δηλώνει ο Γιώργος Πολυχρονιάδης.
«Ο Στράτος Διονυσίου πιστεύω πως είναι η μεγαλύτερη λαϊκή φωνή που έχει βγάλει η Ελλάδα. Προσωπικά, τον θεωρώ καλύτερο από τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ο Στράτος ήταν αξεπέραστος, τον αγαπούσα», σχολιάζει ο τραγουδιστής στη συνέχεια.
«Ήταν πολύ δίκαιος, εξαιρετικός συνεργάτης και πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Ντόμπρος, αληθινός, ειλικρινής στις σχέσεις του, gentleman. Ο Στράτος ήταν ψυχούλα», συμπληρώνει αμέσως μετά ο Γιώργος Πολυχρονιάδης.
LifestyleΑννίτα Πάνια: «Γι’ αuτο έκανα παιδί με τον Καρβέλα, υπάρχει πρόβλημα ο άνθρωπος… δεν είναι πολύ καλά!»Lifestyle“Αυτή είναι 68 και αυτος…” Μαρία Τζομπανάκη: Αυτός είναι ο γοητευτικός και νεότερος σύζυγός της – «Δε θα μπορούσα με άντρα μεγαλύτερο»
«Ο Στράτος Διονυσίου με έλεγε χαϊδευτικά «μαγκίτη», από το «μάγκας». Του άρεσε και η φωνή μου αλλά και ο χαρακτήρας μου, γι’ αυτό και συνεργαστήκαμε αρκετές σεζόν. Το βράδυ πριν πεθάνει δουλεύαμε μαζί. Τον είδα ότι δεν ήταν καλά. Μάλιστα, μου είπε: πονάει η κήλη μου. Έτσι νόμιζε, τελικά ήταν ανεύρυσμα. Το πρωί έμαθα ότι πέθανε», καταλήγει στην αφήγησή του ο τραγουδιστής.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Άρχοντας μέχρι το τέλος: Το τελευταίο ζεϊμπέκικο του Στράτου Διονυσίου που προκαλεί συγκίνηση
«Σαλονικιός»: Η άγνωστη ως τώρα αληθινή ιστορία πίσω από τον «Σαλονικιό» του Διονυσίου