Ο Απόστολος Κάρπος είναι ανάμεσα στους Αγίους, που τιμώνται σήμερα (13/10) από την Εκκλησία μας, αν και τιμάται κυρίως στις 26 Μαΐου, για μια ακόμη ιδιαίτερη φυσιογνωμία της Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος Απόστολος Κάρπος έζησε την εποχή του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.) και καταγόταν από την Τρωάδα του Ελλησπόντου. Φιλοξένησε στο σπίτι του τον Απόστολο Παύλο και έγινε βοηθός του στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, όπως αναφέρεται στη Β’ προς Τιμόθεον επιστολή (δ’ 13), και ανέλαβε τη μεταφορά των επιστολών του Παύλου προς τις Εκκλησίες. Αφού περιόδευσε σε πολλές πόλεις και κήρυξε με ιερό ζήλο το Ευαγγέλιο, ο Παύλος τον ανέθεσε ως Επίσκοπο Βεροίας της Θράκης, όπου και εκοιμήθη αγωνιζόμενος μέχρι την τελευταία του πνοή για τη διάδοση του θείου λόγου.
Στο έργο του, ο Κάρπος αντιμετώπισε πολλούς πειρασμούς και θλίψεις, τις οποίες ξεπέρασε με αξιοθαύμαστη γενναιότητα και υπομονή. Μέσα του είχε ριζώσει ο λόγος του Κυρίου: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάννου, ιστ’ 33). Δηλαδή, όσο είστε στον κόσμο, θα αντιμετωπίζετε θλίψη, αλλά να έχετε θάρρος, καθώς εγώ έχω νικήσει τον κόσμο.
Ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, σε επιστολή του προς τον μοναχό Δημόφιλο, αφηγείται ένα περιστατικό που αποκαλύπτει τη φιλανθρωπία του Θεού προς τους αμαρτωλούς. Ο απόστολος Κάρπος, ένας από τους Εβδομήκοντα (Ο΄) Αποστόλους, ήταν μαθητής του Αποστόλου Παύλου, γνωστός για την εξαιρετική του ικανότητα στη θεοπτία, λόγω της μεγάλης καθαρότητας του νου του. Ο Κάρπος είχε φτάσει σε τόσο υψηλό πνευματικό επίπεδο, που «ποτέ δεν επιχειρούσε την τέλεση των ιερών Μυστηρίων, αν δεν είχε προηγουμένως, κατά τις προπαρασκευαστικές ευχές, μια ευνοϊκή θεία όραση».
Κάποτε, ήταν ιδιαίτερα λυπημένος επειδή ένας ειδωλολάτρης είχε παρασύρει έναν Χριστιανό. Ο Κάρπος πικράθηκε και λυπήθηκε πολύ. Αντί να προσευχηθεί, όπως έπρεπε, για αυτούς τους δύο ανθρώπους και να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού, ώστε να επαναφέρει τον παρασυρθέντα στην πίστη και να προσελκύσει τον άπιστο στο Χριστιανισμό, δεν το έκανε. Δεν αποφάσισε επίσης να τους νουθετεί συνεχώς και εφ’ όρου ζωής, για να τους οδηγήσει στη θεία γνώση. Όπως μου έλεγε, ήταν πρωτοφανές για εκείνον να πέσει και να κοιμηθεί γεμάτος αγανάκτηση και πικρία στην ψυχή του.
Τα μεσάνυχτα, κατά την πάγια συνήθειά του, σηκώθηκε να προσευχηθεί. Ωστόσο, εκείνη την ώρα αισθανόταν στεναχώρια, καθώς συλλογιζόταν ότι δεν ήταν δίκαιο να υπάρχουν άνθρωποι άθεοι που διαστρέφουν τις ιερές και σωστές οδούς του Κυρίου. Σκέφτηκε, λοιπόν, να ζητήσει από τον Θεό να ρίξει κεραυνό και να εξαλείψει αυτούς τους δύο αποστάτες.
LifestyleΗ Γη της Ελιάς – Πένθος: Τραγικές φιγούρες Μάνος, Αντιγόνη και ΙουλίαLifestyleΑλέξανδρος Νικολαΐδης – Ρούξι Ντουμιτρέσκου: Νεκροί και οι δύο γονείς του μικρού Φίλιππου μέσα σε 1,5 χρόνο
Το φοβερό όραμα του Αγίου Κάρπου
Καθώς προσευχόταν, είδε ένα όραμα: το σπίτι σχίστηκε στα δύο, από την κορυφή της στέγης ως κάτω. Ο ουρανός άνοιξε και αντίκρισε τον Χριστό περιτριγυρισμένο από αναρίθμητους αγγέλους. Ταυτόχρονα, κοιτάζοντας προς τα κάτω, παρατήρησε ένα τεράστιο, βαθύ και σκοτεινό χάσμα να ανοίγεται στο έδαφος. Στο χείλος του χάσματος στέκονταν οι δύο άνθρωποι για τους οποίους είχε ζητήσει την άμεση εξόντωσή τους. Φοβισμένοι και αθλίοι, κινδύνευαν να πέσουν μέσα από στιγμή σε στιγμή.
Εν τω μεταξύ, φίδια ανέβαιναν από το χάσμα, δαγκώνοντας και χτυπώντας τους με τις ουρές τους, προσπαθώντας να τους ρίξουν στο απύθμενο βάραθρο. Ο Κάρπος, από την άλλη πλευρά, έτρεφε λύπη και αγωνία, προσδοκώντας την πτώση τους στο χάσμα. Προσπάθησε μάλιστα να τους σπρώξει ο ίδιος, αλλά όταν δεν τα κατάφερε, άρχισε να τους καταριέται.
Σηκώνοντας πάλι τα μάτια του στον ουρανό, είδε τον Χριστό να σηκώνεται από τον Θρόνο Του, να κατεβαίνει στο στόμιο του χάσματος και να απλώνει το χέρι του στους δύο ανθρώπους. Το ίδιο έκαναν και οι Άγγελοι, άλλοι βοηθούσαν τον ένα και άλλοι βοηθούσαν τον άλλον.
Τότε ο Κάρπος είδε τον Χριστό να απλώνει το χέρι του προς αυτόν και να του λέγει:
Χτύπα, λοιπόν, Κάρπε εμένα, διότι εγώ είμαι έτοιμος να πάθω πάλι, προκειμένου να σωθούν οι άνθρωποι. Και θα το έκανα μάλιστα ευχαρίστως, εάν η δεύτερη αυτή ενσάρκωσή μου δεν θα γινόταν αφορμή να αμαρτήσουν και πάλι οι άνθρωποι, σταυρώνοντάς Με. Σκέψου, όμως, αν συμφέρει και σένα να αλλάξεις συντρόφους και από τη συντροφιά του Θεού και των αγαθών και φιλανθρώπων αγίων Αγγέλων να έχεις τη παντοτινή συντροφιά των φιδιών και των δαιμόνων».
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
