Όταν πρόκειται για τους καλύτερους ευρωπαϊκούς προορισμούς διακοπών για το 2023, αναζητήσαμε πυκνοδασωμένα νησιά, κοιμισμένες πόλεις-λιμάνια και βιώσιμες, παραγνωρισμένες περιοχές σε όλη την ήπειρο.
Στο τέλος κάθε έτους, αναλογιζόμαστε τους προορισμούς που πιστεύουμε ότι θα βρεθούν στο επίκεντρο των επιθυμιών των ταξιδιωτών για το επόμενο έτος. Στο πλαίσιο της σειράς Best Places to Go in 2023, ρίξαμε μια ματιά στους καλύτερους προορισμούς στις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και φυσικά την Ευρώπη.
Αυτή η λίστα ρίχνει μια ματιά στα καλύτερα μέρη που μπορείτε να επισκεφθείτε στην Ευρώπη για το 2023. Μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας σχετικά με τους καλύτερους προορισμούς διακοπών στην Ευρώπη που πρέπει να γνωρίσουν οι ταξιδιώτες, είτε πρόκειται για πυκνοδασωμένα νησιά, είτε για κοιμισμένες πόλεις-λιμάνια, είτε για βιώσιμες, παραγνωρισμένες περιοχές σε ολόκληρη την ήπειρο.
Έτσι, χωρίς άλλη καθυστέρηση, ιδού τα καλύτερα μέρη που πρέπει να επισκεφθείτε στην Ευρώπη. Για μελλοντική έμπνευση, δείτε τον οδηγό μας για τα καλύτερα μέρη που μπορείτε να επισκεφθείτε το 2023 και τα καλύτερα μέρη που μπορείτε να επισκεφθείτε στο Ηνωμένο Βασίλειο φέτος.
Το Σαν Σεμπαστιάν είναι υπέροχο ανά πάσα στιγμή – ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για την ποιότητα των μπαρ pintxo και των ναών Michelin όπως το Arzak και το Mugaritz. Αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, όμως, με αφίξεις όπως το Villa Soro – ένα καλοκαιρινό σπίτι πολιτιστικής κληρονομιάς στην άκρη της πόλης, από την ομάδα που βρίσκεται πίσω από τα Sant Francesc και Can Ferrereta της Μαγιόρκα – και το Villa Favorita, το έξυπνο αρχοντικό 23 δωματίων του εμβληματικού Hotel De Londres, με θέα στην παραλία La Concha. Υπάρχει επίσης μια αυξανόμενη ατμόσφαιρα μακριά από την παραλία και τα πέτρινα δρομάκια του Parte Vieja. Στην άλλοτε παραμελημένη περιοχή Centro, δημιουργείται μια δροσερή νέα locavore σκηνή, από το Maun grill bar στην αγορά προϊόντων San Martín μέχρι το Narru, όπου ο σεφ Iñigo Peña σερβίρει ριζικά απογυμνωμένη βασκική cocina de producto στο αστικό μινιμαλιστικό ξενοδοχείο Arbaso.
Το καλοκαίρι στη Μαγιόρκα είναι πάντα μεγάλο, και φέτος η βελόνα θα δείχνει προς τα τραχιά βουνά Tramuntana, δυτικά της Πάλμα, με ένα τρίο μεγάλων εγκαινίων ξενοδοχείων στη Μαγιόρκα σε σχετικά απομακρυσμένες τοποθεσίες. Το πρώτο είναι το Son Net, ένα αρχοντικό γεμάτο τέχνη σε ένα κτήμα του 17ου αιώνα στους πρόποδες της Tramuntana, το οποίο θα ανοίξει αυτή την άνοιξη από την ίδια ομάδα που βρίσκεται πίσω από το θρυλικό Finca Cortesin στην Ανδαλουσία. Όχι πολύ μακριά, ανοίγει επίσης σύντομα το Lodge by Unico με 24 δωμάτια: μια δροσερή ανακαινισμένη finca με 24 σουίτες και πισίνα με άπειρο όριο σε ένα αγρόκτημα 157 εκταρίων διάσπαρτο με χαρουπιές και αρχαία ελαιόδεντρα, και μια συνέχεια της Finca Serena, μιας άλλης υπέροχης προσθήκης στο εσωτερικό της Μαγιόρκα. Και τον Ιούνιο, το ξενοδοχείο Son Bunyola Hotel 26 δωματίων πρόκειται να ανοίξει σε ένα ανακαινισμένο σπίτι του 16ου αιώνα στο κτήμα Son Bunyola 1.000 στρεμμάτων του Richard Branson, το οποίο φιλοξενεί ήδη τρεις ενοικιαζόμενες βίλες. Με θέα σε αμπελώνες και βουνά και ένα από τα εστιατόρια να στεγάζεται σε ένα πρώην ελαιοτριβείο, ταιριάζει με τη διαχρονικά ρουστίκ ατμόσφαιρα του καλοκαιριού.
Το Bad Gastein είναι σε άνοδο εδώ και λίγο καιρό – η Belle Epoque αυστριακή πόλη για σκι και ιαματικά λουτρά, σε απόσταση 90 λεπτών με το τρένο από το Σάλτσμπουργκ, η οποία έχει προσελκύσει ένα δημιουργικό πρώην Βερολινέζικο κοινό στις ξεθωριασμένες παστέλ μεγάλες κυρίες της και στα ανακαινισμένα δημόσια κτίρια της (τα vibes του Wes Anderson είναι έντονα, όπως επισημαίνει σχεδόν κάθε άρθρο για το Bad Gastein). Η αλλαγή έχει επιτοπιστεί από το ανακαινισμένο Hotel Excelsior, όπου κάποτε ο Φρόιντ διεξήγαγε ψυχοσεξουαλικές έρευνες σε πραγματικό χρόνο, και το τραγανό design ξενοδοχείο Miramonte, μια πρώην τράπεζα της δεκαετίας του 1950 που έχει γίνει κόμβος για τους καλλιτέχνες, οι οποίοι συρρέουν για το ετήσιο καλοκαιρινό φεστιβάλ. Αλλά λίγα μέρη καθορίζουν το νέο Bad Gastein όπως το Comodo, μια ανακαίνιση 70 δωματίων ενός θέρετρου υγείας της δεκαετίας του 1960, που άνοιξε νωρίτερα φέτος με ένα εντυπωσιακό σχέδιο του μεσαίου αιώνα από τον σχεδιαστή Piotr Wisniewski με έδρα το Βερολίνο και την αρχιτέκτονα Barbara Elward, η οποία σχεδίασε επίσης το εξαιρετικό νησί Mamula στο Κότορ του Μαυροβουνίου. Με το σπα και την πισίνα με θέα στο βουνό με τα πλακάκια, τον μπουτίκ κινηματογράφο και το εστιατόριο από τη φάρμα στο τραπέζι, το The Comodo μπορεί να είναι το πιο δροσερό άνοιγμα της σεζόν στις Άλπεις.
Με την πιθανή εξαίρεση της Ισλανδίας, πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει γεωλογικό δράμα όπως στις Αζόρες – τη Χαβάη του μεσαίου Ατλαντικού, με πυκνά δασωμένα νησιά που πλαισιώνονται από απόκρημνους βράχους που μοιάζουν να ξεπροβάλλουν από το τίποτα σαν γιγάντια πράσινα γόνατα από ένα αρχέγονο λουτρό. Το αρχιπέλαγος, 950 μίλια από τις ακτές της μητρικής χώρας Πορτογαλίας, είναι ένας τόπος με ηφαιστειακούς κρατήρες, θειούχες θερμές πηγές, φάλαινες που αγκαλιάζουν και σέρφινγκ που αγναντεύονται από επικές στοίβες. Το αρχιπέλαγος των βιοσφαιρών και των θαλάσσιων καταφυγίων αποτελεί επίσης ένα ήσυχο πρότυπο βιώσιμου τουρισμού, ένα είδος ευρωπαϊκής απάντησης στην Κόστα Ρίκα.
Υπάρχουν πλοία και μικρά αεροπλάνα για νησιά όπως το Faial, το Pico και το São Jorge, αλλά η περισσότερη δράση συμβαίνει στο Sao Miguel, το οποίο είναι καλά εφοδιασμένο με καλά μέρη για διαμονή. Η κλασική διπλή επιλογή είναι να περάσετε μερικές νύχτες σε δύο αδελφά ξενοδοχεία: το Azor, με τραγανή γεωμετρία mod-boutique και πισίνα στον τελευταίο όροφο με θέα στο λιμάνι της κεντρικής πόλης Πόντα Ντελγκάντα, και το Furnas Boutique Hotel στο ηφαιστειακό κέντρο του νησιού, όπου το αστέρι της παράστασης είναι η ιαπωνικού τύπου ιαματική πισίνα με μαύρη πέτρα.
Στη Vila Franca do Campo, το hotspot για την παρακολούθηση φαλαινών και τις καταδύσεις, μισή ώρα κατά μήκος της νότιας ακτής από την Ponta Delgada, το Convento de São Francisco είναι μια μπουτίκ με 10 δωμάτια σε ένα κομψά αυστηρό μοναστήρι του 17ου αιώνα. Άλλα αξιοσημείωτα είναι το Sete Cidades Lake Lodge, μια σειρά από ξύλινα καταλύματα σε μια λίμνη με κανό στα άγρια βορειοδυτικά, και το θέρετρο Santa Bárbara Eco-Beach , ένα μέρος χαμηλού μπετονένιου μοντερνισμού με θέα σε μια μεγάλη παραλία για σερφ στη βόρεια ακτή.
Αναγκαστικά, το φαγητό είναι ομοιόμορφα ντόπιο, από τα διάσημα τυριά των νησιών μέχρι σπάνια αλλά νόστιμα ψάρια, όπως το ναυαγόσκυλο και το γαλάζιο πετρόψαρο, και το cozido das Furnas, ένα στιφάδο από επτά κρέατα που ψήνεται αργά στην ηφαιστειακή γη του Furnas. Πρόκειται για ένα διαχρονικό μέρος, μια απόδραση από τη βαθιά φύση, που μοιάζει να είναι το σωστό για το 2021.
Το Ντουμπρόβνικ μπορεί να έχει κατακλυστεί από τουρίστες του Game Of Thrones, αλλά πάντα υπήρχε μια κάποια μαγεία σε αυτή την ασβεστολιθική ακρόπολη στην Αδριατική. Και αυτό που συχνά ξεχνάμε είναι πόσο καλό σημείο εκκίνησης είναι για μια πραγματική περιπέτεια. Στα νότια, σε λιγότερο από μια ώρα οδήγησης, μετά από τις κοιμισμένες λιμενικές πόλεις της Ριβιέρας του Ντουμπρόβνικ, φτάνετε στο Μαυροβούνιο – μια χώρα που σταδιακά ανακαλύπτει ξανά το μεταπολεμικό της πνεύμα, ειδικά με την επικείμενη άφιξη ενός βιοφιλικού-μοντερνιστικού ξενοδοχείου από το Janu, το νέο νεότερο αδελφό brand της Aman. Στα βόρεια, σε λιγότερο από τρεις ώρες φτάνετε στο Μόσταρ, μια εξαίσια πόλη της Βοσνίας με παραμυθένια εστιατόρια και οθωμανικές πέτρινες γέφυρες, όχι μακριά από τους καταρράκτες Κράβιτσε, με μια γαλαζοπράσινη λιμνοθάλασσα που μπορεί να κολυμπήσει κανείς και περιβάλλεται από καταρράκτες που θυμίζουν Νιαγάρα.
Αλλά ο άλλος δρόμος είναι προς τη θάλασσα, προς τα νησιά Ελαφίτι χωρίς αυτοκίνητα, τα νησάκια Koločep, Sipan και Lopud, στα οποία μπορείτε να φτάσετε εύκολα με τα τοπικά πορθμεία. Αυτό που πρέπει να επισκεφθείτε το 2023 είναι το Lopud, ένα νησί με πέτρινα σπίτια της αναγεννησιακής εποχής, εξωτικούς κήπους και ερειπωμένα φρούρια. Το φραγκισκανικό μοναστήρι του είναι τώρα ανοιχτό ως το Lopud 1483 με πέντε σουίτες, μετά από μια επίπονη 20ετή ανακαίνιση από την Ελβετίδα προστάτιδα της τέχνης και φιλάνθρωπο Francesca Thyssen-Bornemisza. Η ίδια και η οικογένειά της έχουν γεμίσει το μοναστήρι των 5.000 τετραγωνικών μέτρων με αναγεννησιακή και σύγχρονη τέχνη, ένα φραγκισκανικό φαρμακείο και έναν κήπο διαλογισμού σχεδιασμένο από έναν σαμάνο της Αρκτικής, διατηρώντας παράλληλα την τραχιά σοβάδα και την πατίνα του αρχαίου μοναστηριού.
Ο νοτιότερος νομός της Σουηδίας σπάνια λαμβάνει την κάλυψη που του αξίζει – σε μεγάλο βαθμό επειδή τόσος θόρυβος επικεντρώνεται στη γέφυρα του Ορέσουντ από το Μάλμε στην Κοπεγχάγη. Όμως η Skåne αξίζει να εξερευνηθεί, από τη γοητεία της πόλης με τα συνονθύλευμα μέχρι τις λίμνες, τα οινοποιεία και τις παραλιακές πόλεις της εύφορης υπαίθρου, που συχνά αναφέρεται ως η τροφοδότης της Σουηδίας.
Το Μάλμε έχει πολλά από τα στοιχεία που έχουν βάλει την Κοπεγχάγη και το Άμστερνταμ σε κάθε λίστα με τα πιο βιώσιμα μέρη: νεανικό, με ποδήλατο, γεμάτο κανάλια και τσιμεντένιες καφετέριες, αλλά και με μια όμορφα διατηρημένη ολλανδική-αναγεννησιακή παλιά πόλη. Ωστόσο, παραμένει πιο μικτή από την προκλητικά καλαίσθητη δανέζικη πόλη στην απέναντι όχθη, ειδικά σε περιοχές όπως το Möllevången, ένα καλλιτεχνικό, πολυπολιτισμικό τμήμα της πόλης, γνωστό στους ντόπιους ως Falafel City.
Μια γεύση από τα προϊόντα της Skåne είναι ένας καλός προάγγελος για ένα ταξίδι στην ύπαιθρο: είτε νότια προς τις παραθαλάσσιες καλύβες και τους αμμόλοφους με το μαραμοχορτάρι της χερσονήσου Skanör-Falsterbo, είτε βόρεια προς την παραθαλάσσια πόλη Mölle, όπου το Grand Hôtel Mölle αγναντεύει μεγαλοπρεπώς τη βοτσαλωτή παραλία και το άγριο φυσικό καταφύγιο Kullaberg, με τα δελφίνια και τους πεζοπορικούς φάρους. Πέρα από το Mölle, το Båstad είναι μια άλλη κλασική παραθαλάσσια πόλη, με ένα παραδοσιακό kallbadhus (κρύο λουτρό) σπα στο τέλος μιας ξύλινης προβλήτας, που ανήκει στο ξενοδοχείο Skansen, το οποίο είναι γεμάτο πολιτιστική κληρονομιά. Σε όλη την κομητεία, η οποία είναι γενικά πιο ήσυχη από το αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης, υπάρχει μια χαμηλών τόνων αίσθηση της προέλευσης σε μέρη όπως το Hörte Brygga με μηδενικά απόβλητα στα νοτιοδυτικά, με τον υπέροχο κήπο δίπλα στο νερό το καλοκαίρι. Σαν μια ευρωπαϊκή απάντηση στη Νέα Αγγλία, πρόκειται για την πιο ευγενική απόδραση.
Για μια πραγματική ιταλική απόδραση το 2023, θα κατευθυνθούμε μέχρι το κάτω μέρος της φτέρνας της. Συχνά κοντολογίς ως η απάντηση της χώρας στην Κορνουάλη, στη δική της θερμή συχνότητα, η περιοχή του Σαλέντο προσφέρει μια ακατέργαστη εκδοχή του καλύτερου της Ιταλίας – από τη δυτική ακτή που μοιάζει σχεδόν με Καραϊβική μέχρι τους κατακόρυφους βράχους της δυτικής ακτής- από το Μπρίντιζι μέχρι τη νοτιότερη Σάντα Μαρία ντι Λέουκα μέσω της μπαρόκ φαντασίωσης του Λέτσε, με τα γκαργκόιλ και τις ασβεστολιθικές κολώνες. Πρόκειται για μια ξηρή, ωχρόχρωμη χώρα με ελαιώνες και παιδιά που πηδούν από γκρεμούς, πολύ νωχελική για να έχει μεγάλη σκηνή. Η cucina povera τείνει να είναι σπιτική και λιτή: πάρτε τα εκπληκτικά υπέροχα gnummareddi, ή ρολά με αρνί και μοσχάρι, που σερβίρονται στον περιφραγμένο κήπο του A Casa Tu Martinu στο Taviano, ή τη ψητή τσιπούρα στο Lo Scalo, που είναι χτισμένο στους βράχους της Marina di Novaglie και το οποίο διευθύνει η οικογένεια Longo εδώ και μισό αιώνα.
ΕλλάδαΡαγδαίες εξελίξεις με την Ειρήνη Μουρτζούκου και τη δικηγόρο τηςLifestyleΟ γάμος που κράτησε δέκα μέρες: Αυτή είναι η πασίγνωστη τραγουδίστρια που ήταν παντρεμένος ο Νίκος Μάνεσης
Παρ’ όλα αυτά, μια σειρά από μικρές έξυπνες στάσεις έχουν αναβαθμίσει το παιχνίδι εδώ τα τελευταία χρόνια. Όπως το Palazzo Daniele εννέα δωματίων στο Gagliano del Capo, ένα αρχοντικό του 19ου αιώνα, το οποίο ο ξενοδόχος Gabriele Salini μεταμόρφωσε με πλούσιο μοντέρνο και μοναστηριακό τρόπο – το μέρος όπου ο ταξιδιωτικός αναταραχής Thierry Teyssier ξεκίνησε την ιδέα του “εφήμερου ξενοδοχείου” 700.000 Heures. Ή το Masseria Canali, μια βίλα με επτά υπνοδωμάτια, χαμηλά, με καμάρες και αντίκες, δυτικά του Μπρίντιζι, που άνοιξε για takeovers αυτό το καλοκαίρι με μια πισίνα αντάξια του A Bigger Splash.
Αυτή η πόλη της δυτικής Ρουμανίας αναφέρεται συχνά ως Μικρή Βιέννη, με τα μεγαλοπρεπή αψβουργικά σεσσιονιστικά κτίρια και το κυκλικό κέντρο της πόλης. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο εκλεπτυσμένη όσο η αυστριακή πρωτεύουσα, αλλά αυτό είναι και το ζητούμενο. Ακόμη και στο μεγάλο της κέντρο, το πρώτο μέρος στην Ευρώπη που απέκτησε ηλεκτρικά φώτα στους δρόμους, η Τιμισοάρα δεν μοιάζει με τουριστική παγίδα. Και, όπως και άλλες ρουμανικές πόλεις, όπως η Κλουζ-Ναπόκα και το Σιμπίου, υπάρχει μια αισθητή αίσθηση νεανικής αισιοδοξίας σε αυτή τη φοιτητούπολη. Πολλά από τα καταστήματα της πόλης έχουν την αίσθηση του σαλονιού κάποιου – όπως το Scârț Loc Lejer, ένα μπαρ που ανήκει σε μια κολεκτίβα καλλιτεχνών, με έναν κατάφυτο κήπο, ένα παρακείμενο θέατρο και ένα μουσείο κομμουνιστικού καταναλωτισμού στο υπόγειο. Αλλού, υπάρχουν βραδιές κλαμπ με άλματα στο underground Database και jam sessions στο Aethernativ Café με γκράφιτι, με αμυδρούς απόηχους από το Βερολίνο των αρχών της δεκαετίας του ’80.
Στην Τιμισοάρα διοργανώνονται φεστιβάλ για τα πάντα, από την παγκόσμια μουσική μέχρι τον κινηματογράφο, την τέχνη των Ρομά και την τζαζ, η οποία ήταν πάντα πολύ δημοφιλής εδώ, ακόμη και όταν ο Τσαουσέσκου την έσπρωξε στην παρανομία. Η Εθνική Όπερα έχει κλασικά έργα όπερας και μπαλέτου, με εισιτήρια στην τιμή μιας IPA στο Λονδίνο, και η τέχνη κυμαίνεται από μια γκαλερί τέχνης του δρόμου σε ένα τούνελ μέχρι τη συλλογή του Muzeul de Arta με τα ειρωνικά πορτραίτα του Corneliu Baba.
Ενώ το λιμάνι του με την οθωμανική επιρροή και τα πλακόστρωτα δρομάκια του με τα σπαγγέτι μπολ είναι απαλά όμορφα, τα Χανιά είναι πραγματικά εντυπωσιακά όταν πρόκειται για το φαγητό τους. Από τα απλά παραθαλάσσια καφέ μέχρι την εκλεκτή κρητική κουζίνα, αυτή η πόλη στη βορειοδυτική ακτή του ελληνικού νησιού διαθέτει μια επιλεγμένη αλλά γρήγορα αναπτυσσόμενη σκηνή που προσελκύει ειδικούς ουρανίσκους.
Ξεχάστε την υπέροχη αρχιτεκτονική και τα υπέροχα εστιατόρια στην προκυμαία, αν υπάρχει ένα πράγμα που το Ελσίνκι έχει σε όλα τα επίπεδα, είναι η ατσάλινη εστίασή του. Το 2018, η πόλη διέθεσε περισσότερα από 99 εκατομμύρια ευρώ στην καλλιτεχνική και πολιτιστική της σκηνή, ενισχύοντας την ήδη πλούσια προσφορά μουσείων, συναυλιακών χώρων και γκαλερί. Το αποτέλεσμα είναι μια πραγματικά παγκόσμιας κλάσης πολιτιστική πόλη – αρκετά συναρπαστική για να συναγωνιστεί την Κοπεγχάγη και τη Στοκχόλμη – γεμάτη με ντιζάιν σημεία που σπάνε το είδος και πλαισιώνονται από αρχιπελάγη της Βαλτικής που αφήνουν μια ικανοποιητικά αλμυρή γεύση στον αέρα.
Αποτινάσσοντας τη φήμη των αδικαιολόγητων πακέτων διακοπών του αρχιπελάγους, τα λιγότερο γνωστά Κανάρια Νησιά μπαίνουν στο προσκήνιο. Η ηλιόλουστη ισπανική αλυσίδα στα ανοικτά των ακτών του Ατλαντικού της Αφρικής – ένα δίκτυο από μαύρες, λευκές και χρυσές παραλίες – φιλοξενεί τοπία που προκαλούν δέος, από πλούσιες φυτείες μπανάνας μέχρι δάση δάφνης. Αλλά αντί για την πολυσύχναστη Γκραν Κανάρια και την τουριστική Τενερίφη, είναι τα μικρότερα, πιο χαρακτηριστικά μέρη που διεκδικούν τον μανδύα των Κανάριων Νήσων που πρέπει να επισκεφθείτε.
Με παρθένες αμμουδιές, μικροσκοπικές πλατείες χωριών και πολύ λίγα πράγματα, η Μελίδη είναι η Πορτογαλία, αλλά όχι όπως την ξέρετε. Ακριβώς στη μέση της ανέγγιχτης ακτής του Alentejo, αυτό το χαμηλών τόνων αγροτικό χωριό στην πλαγιά του λόφου έχει ήδη χαρακτηριστεί ως η νέα Comporta από τους γνωρίζοντες. Αλλά δεν υπάρχουν εδώ πολλά μπουτίκ ξενοδοχεία και μοντέρνες γκαλερί τέχνης. Αντίθετα, οι ερημικές παραλίες και τα χιλιόμετρα αμπελώνων, οι ορυζώνες και οι βελανιδιές από φελλό προσελκύουν σιγά σιγά τους καλλιτέχνες.
Είναι κάπως απίστευτο το γεγονός ότι η Σλοβενία – που βρίσκεται ανάμεσα στις παλιές αγαπημένες χώρες Ιταλία και Κροατία – δεν έχει ήδη κατακλυστεί. Εξάλλου, τα γαλαζοπράσινα ποτάμια της, οι λίμνες της που τροφοδοτούνται από παγετώνες και οι ψηλές, χιονισμένες κορυφές της είναι αρκετά όμορφες για να κάνουν ακόμα και τους γνώστες της να γονατίσουν. Το πιο διάσημο αξιοθέατο της χώρας, η λίμνη Μπλεντ, είναι πιο γαλήνια από οποιαδήποτε από τις πιο γνωστές λίμνες της Ευρώπης. Αλλά προς το παρόν, τουλάχιστον, παραμένει ευτυχισμένα αδιάφορη– ένας τόπος με μεγάλες ανοιχτές εκτάσεις, υπέροχη παρηγοριά και αναζωογονητικά παρθένο αέρα.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Τρέξτε να προλάβετε: Έτσι θα κάνετε αίτηση για δωρεάν ταξίδια στην Ευρώπη