Η Βούλα Ζουμπουλάκη γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1924 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η πρώτη της εμφάνιση ήταν στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες ηθοποιούς. Η ίδια έζησε έναν μεγάλο έρωτα την χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και μία δυνατή φιλία με την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη. Η Βούλα Ζουμπουλάκη διακρίθηκε σε πολλούς ρόλους και οι ταινίες που συμμετείχε είναι μέχρι σήμερα επιτυχημένες.
Δεν έκανε ποτέ παιδιά. Γιατί; Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ανιψιού της Γιάννη Ζουμπουλάκη, που αγάπησε σαν παιδί της: “Απλά δεν ήθελε να αποκτήσει.” «΄Ετσι μου έλεγε και την πίστευα». Γ Κάθε μέρα μιλούσαν μαζί στις 12 το μεσημέρι. «Αν κάτι συνέβαινε και δεν μιλούσαμε θύμωνε. Ήθελε την ασφάλεια αλλά ήθελε, επίσης, να μένει μόνη. Κι αυτό της κόστισε. Μόνη την βρήκα στη μπανιέρα της όταν έπαθε το μοιραίο εγκεφαλικό»…
Πως είναι δυνατόν να ξεχάσει κανείς την Γκρέτα Γκάρμπο της Ελλάδας ή αλλιώς Βούλα Ζουμπουλάκη; «Θέλω να μείνω μόνη. Απλώς θέλω να μείνω μόνη…» Οπως και η Γκρέτα Γκάρμπο, έτσι και η Βούλα Ζουμπουλάκη όταν στα τέλη του ΄’90 είπε τέρμα η ηθοποιοία, το εννοούσε. Η θρυλική ατάκα της Γκάρμπο στο «Grand Hotel» ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της, επίσης αγέρωχης, μυστηριακής, αισθαντικής, υψηλής αισθητικής ομορφιάς, χαρακτήρα και αληθινής Κυρίας Βούλας Ζουμπουλάκη. «Αυτό το κεφάλαιο Ε-ΚΛΕΙ-ΣΕ», έλεγε στον ανιψιό της, Γιάννη Ζουμπουλάκη. Κι όχι μόνο αυτό αλλά θύμωνε όταν της μιλούσαν για το παρελθόν. Ιδιαίτερα θύμωνε όταν άκουγε να της μιλούν για την «Στέλλα» και τον ρόλο της Αννέτας, της ζηλιάρας τραγουδίστριας που έμεινε στη σκιά της δυναμικής Στέλλας (Μελίνας Μερκούρη) στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη του 1955. «Ελεος!! Εχω παίξει τα παπούτσια μου στο θέατρο και να μου μιλούν ακόμα για την Αννέτα στη Στέλλα; ΔΕΝ ΘΕΛΩ!!», έλεγε.
Σύμφωνα με όσα λέγονται, ποτέ δεν της άρεσε ο ρόλος της ζηλιάρας Αννέτας, του λαϊκού κοριτσιού που ήταν κόντρα στο δικό της χαρακτήρα και στο αριστοκρατικό της προφίλ. Όπως σημειώνει στη βιογραφία του «Μιχάλης Κακογιάννης, σε πρώτο πλάνο» ο σκηνοθέτης (εκδ. Ψυχογιός – Χρ. Σιάφκος), η Ζουμπουλάκη «ντρεπόταν λιγάκι που υποδυόταν την μπουζουξού. Τα έκανε όλα λίγο απολογητικά. Η αλήθεια είναι ότι η Μελίνα Μερκούρη τον έπεισε να συνεργαστεί μαζί της. Ήταν φίλες και έπαιζαν μαζί στο θέατρο».
Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης δήλωσε χαρακτηριστικά: «΄Ηταν δύσκολος χαρακτήρας αλλά ότι έβλεπες, αυτό ήταν. Όταν δεν ήθελε να δει άνθρωπο, δεν έβλεπε άνθρωπο. Και δεν έδινε ποτέ συνεντεύξεις. Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία της συνέντευξη δόθηκε σε μένα επειδή ήμουν εγώ. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Σινεμά στις αρχές του μιλένιουμ. Με αγαπούσε σαν παιδί της γιατί η ίδια δεν απέκτησε ποτέ παιδιά. Γιατί όπως έλεγε (και την πίστευα) δεν ήθελε να αποκτήσει», μας λέει ο ανιψιός της.
Ο ανιψιός της δήλωσε σε σχέση με την συχνή επαφή τους πως, «τα τελευταία χρόνια μιλούσαμε κάθε μέρα στις 12.00 στο τηλέφωνο. Κάθε μέρα. Με έπαιρνε ή την έπαιρνα. Αν κάτι συνέβαινε και δεν μιλούσαμε θύμωνε. Ήθελε την ασφάλεια αλλά ήθελε, επίσης, να μένει μόνη. Εντελώς μόνη. Αυτό το πλήρωσε. Μόνη την βρήκα στη μπανιέρα της όταν έπαθε το μοιραίο εγκεφαλικό. Την θυμάμαι να εκνευρίζεται με τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας _π.χ. κάτι υδραυλικό, ή μια λάμπα που κάηκε. Πράγματα για τα οποία δεν αξίζει τον κόπο να μας κάνουν να εκνευριζόμαστε γιατί μπορεί να υπάρξουν συνέπειες και στη δική της περίπτωση υπήρξαν. Εκείνο που θυμάμαι πιο έντονα από κάθε τι όμως, ήταν να με μαλώνει μια περίοδο που ήμουν παχύσαρκος. Και καλά έκανε. Γιατί κάποια στιγμή θύμωσα με τον εαυτό μου και τον υπέβαλλα σε εξαντλήτική δίαιτα χάνοντας 30 κιλά σε έξι μηνες. Από τότε είχα γίνει ο “κούκλος” της. Της το χρωστώ ακόμα και πάντα θα της το χρωστώ. Ορισμένες φορές με ένα γερό χαστούκι συνέρχεσαι».
Η Βούλα Ζουμπουλάκη είχε άποψη και για τα ρούχα. Η πιο σημαντική συμβουλή της; «Στο ντύσιμο πάντα μόνον δυο χρώματα. Ποτέ παραπάνω μου έλεγε. Αυτό κυρίως θυμάμαι. Σε άλλα θέματα, πραγματικά σοβαρά, ήταν κατά της επιθετικής πολιτικής αλλά υπέρ της αποφασιστικής στάσης».
LifestyleΌλοι χειροκροτούν τον Λάκη Λαζόπουλο: Είπε με το «γάντι» όσα κανείς δεν τόλμησε για τη Ζήνα ΚουτσελίνηΕλλάδαΚαιρός: Θα πνιγούν στις πλημμύρες: Έρχεται σε 48 ώρες η βροχή όλου του έτους – Αuτές είναι οι περιοχές που θα «βυθιστούν» στο νερό
Σύμφωνα με τα λόγια του ανιψιού της: «Η επαφή μας έγινε στενότερη μετά τον θάνατο του Δημήτρη Μυράτ στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Προσωπικά πιστεύω ότι ο βιολογικός θάνατος του Μυράτ ήταν ο δικός της καλλιτεχνικός θάνατος. Προσπαθούσα επί ματαίω να την πείσω να κάνει κάποιες εμφανίσεις γιατί όλοι την ζητούσαν αλλά όταν είπε τέρμα με την ηθοποιία, στα τέλη περίπου της δεκαετίας του ’90, το εννοούσε. “Δεν είμαι πια ηθοποιός” αυτό μου έλεγε. Θεατρικά, γιατί αυτό ήταν το μόνο πάθος της, μιλούσε για παραστάσεις όχι όμως έτσι για να πει, μόνον όταν χρειαζόταν να αναφερει κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα για κάτι. Το “Σπίτι της Μπερνάρντ Αλμπα” οπου έπαιξε στην αρχή της καριέρα της ήταν ένα σημείο συχνών αναφορών της όπως και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της (αν όχι η μεγαλύτερη) το “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”».
Όπως αναφέρει ο αγαπημένος ανιψιός της Βούλας Ζουμπουλάκη, Γιάννης Ζουμπουλάκης η ηθοποιός επέλεξε τη μοναξιά της. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Τα τελευταία χρόνια, ενώ μπορούσε, δεν ήθελε να βγαίνει μέσα από το σπίτι της», μας λέει ο ανιψιός της. «Επόμένως μέσα στο σπίτι, μόνος, τι μπορείς να κάνεις; Να διαβάσεις ή να δεις τηλεόραση. Διάβαζε λοιπόν και έβλεπε τηλεόραση. Αλλά είχε τρομερή άποψη. Μου μιλούσε για παράδειγμα για την τελευταία ταινία του Ράιαν Γκόσλινγκ ή θυμάμαι πολύ καλά να λέει ότι πλήττει με την “χαμομιλένια ατμόσφαιρα” των δραμάτων του Τζέιμς Αϊβορι. Τι ωραία κριτική έκφραση. Την εχω χρησιμοποιήσει σε δικές μου κριτικες. (σ.σ. Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου). Οι παρατηρήσεις της ήταν όντως πολύ εύστοχες».
«Κανένας από τους μαθητές της σχολής που δίδασκε τα τελευταία χρόνια δεν νομίζω ότι θα είχε να πει κάτι αρνητικό για εκείνη…»
Τιμήθηκε το 1990 για την κινηματογραφική ερμηνεία της στους «Αθηναίους» του Γιάννη Αλεξάκη, είχε αποσπάσει όμως και το Α’ Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβώνας (1964), επίσης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966, καθώς και με το Α’ Επαθλο Μ. Κοτοπούλη το 1961.
Συνολικά, η Βούλα Ζουμπουλάκη ήταν μια τρανή ηθοποιός που άφησε πίσω της λαμπρή καριέρα. Ήταν πολύ μοναχικός άνθρωπος και ο μόνος με τον οποίο κρατούσε δυνατή και συχνή επικοινωνία ήταν ο ανιψιός της, Σπύρος, που τον είχε σαν παιδί της.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
ΕΦΥΓΕ ΤΩΡΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΕΚΤΑΚΤΟ ΤΗΝ ΒΛΕΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
Θλίψη! Έφυγε από τη ζωή διάσημος ηθοποιός
Ο Έλληνας ηθοποιός που πέθανε πάνω στη σκηνή ενώ το κοινό τον αποθέωνε