Το ριζάρι ή ρούβια είναι ένας θάμνος που φύεται στη νότια Ευρώπη και αγαπά τα αργιλώδη χώματα. Στη ρίζα του βρίσκεται η ουσία αλιζαρίνη ή crimson, που χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους Αιγυπτίους, τους Ινδούς αλλά και άλλους λαούς για τον χρωματισμό των νημάτων και των υφασμάτων.
Στην Ελλάδα, μάλιστα, τον δέκατο όγδοο αιώνα είχαν αναπτυχθεί μεγάλες καλλιέργειες με ριζάρι στη Λάρισα και γίνονταν μεγάλες εξαγωγές στην Αγγλία, στη Γερμανία και στην Ολλανδία, φέρνοντας πλούτο και αναγνώριση στη θεσσαλική πόλη.
Τα πράγματα άλλαξαν με την άφιξη της βιομηχανικής βαφής, αλλά το ριζάρι διατήρησε την αίγλη του στην ελληνική επαρχία και στην κοινότητα εκείνων που επέμεναν να υποστηρίζουν τα βότανα και τα ελληνικά προϊόντα.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΒΑΦΗΣ δεν είναι δύσκολη, αλλά χρειάζεται συνέπεια:
• Αρχικά, γεμίζουμε μια κατσαρόλα με τόσο νερό, όσο χρειάζεται για να καλυφθούν δέκα αυγά και κάμποσο παραπάνω. Προσθέτουμε στο νερό 4 κουταλιές από το βότανο, αν το πάρουμε ήδη αποξηραμένο και χτυπημένο στο γουδί. Αν το βρούμε ολόκληρο, θα το χτυπήσουμε στο γουδί για να το θρυμματίσουμε σε κομμάτια.
• Θα αφήσουμε το βότανό μας να βράσει για 20’-30’, παρατηρώντας το χρώμα που αποκτά το νερό μας. Συνήθως, το νερό δεν αργεί να αποκτήσει ένα βαθύ, πορφυρό χρώμα.
• Μόλις το κατεβάσουμε από τη φωτιά, θα το αφήσουμε για κάποια ώρα μέσα στην κατσαρόλα με σκεπασμένο καπάκι. Μετά, θα το σουρώσουμε με μια σήτα και θα το μεταφέρουμε σε μια δεύτερη κατσαρόλα.
ΕλλάδαΠέθανε ο Δημήτρης ΣούραςΕλλάδαΜόλις μαθεύτηκε: Αυτή είναι τελικά η αιτία θανάτου του Δημήτρη Σούρα Δεiτε τι του συνέβη
• Θα προσθέσουμε στο νερό δύο κουταλιές της σούπας ξίδι, για να γίνει το χρώμα ακόμα πιο διαυγές, και θα τοποθετήσουμε μέσα σε αυτό προσεκτικά τα αυγά μας, τα οποία θα έχουμε σε θερμοκρασία δωματίου.
• Θα βράσουμε τα αυγά στο πορφυρό νερό για 10’, θα χαμηλώσουμε τη φωτιά και θα τα αφήσουμε πάνω στο μάτι για μισή ώρα ακόμα.
• Αφού κατεβάσουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, θα αφήσουμε τα αυγά στο εσωτερικό της για ακόμα περισσότερη ώρα, παρακολουθώντας το χρώμα.
• Μόλις τα βγάλουμε από το νερό, θα τα βάλουμε πάνω σε χαρτί κουζίνας για να στεγνώσουν και μετά θα τα γυαλίσουμε με ελάχιστο ελαιόλαδο.
Το χρώμα που πήραν τα αυγά μου ήταν βαθύ κόκκινο, παρόλο που το φυσικό τους χρώμα ήταν καφέ, και το εσωτερικό τους παρέμεινε ολόλευκο. Το ριζάρι αποδείχτηκε ιδανική βαφή και τα χιώτικα αυγά υπήρξαν γενναία και δυνατά, αφού κανένα δεν έσπασε στο βράσιμο. Το πιο ωραίο, όμως, ήταν η τελετουργία. Υπάρχει μια όμορφη αίσθηση όταν αναβιώνεις τις παραδόσεις, μια μαγεία, κάτι που σε βάζει πιο βαθιά στην κουλτούρα του τόπου σου. Αξίζει να κουραστείς λίγο περισσότερο για να τη ζήσεις.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
