Μαρία Δατσέρη: Η μικρούλα με καταγωγή από το Ηράκλειο Κρήτης, σε ηλικία μόλις 13 χρόνων, κέρδισε με τη συμμετοχή της στον 17ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Λογοτεχνίας, το 1ο Βραβείο Λογοτεχνίας!Οι άνθρωποι γεννιούνται με χαρίσματα και τα αναπτύσσουν με κόπο και αγάπη για αυτό που θέλουν και αγαπούν. Η παιδεία και η μόρφωση είναι πάντοντε καλοί οδηγοί προκειμένου ένα άτομο να καταλάβει τί του αρέσει και να αναπτυχθεί ως άνθρωπος. Στη περίπτωση της Μαρίας Δατσέρη αυτό φαίνεται να ισχύει. Επηρεασμένη μορφωτικά από σημαντικούς Έλληνες λογοτέχνες, την οδήγησαν σε ένα συγγραφικό ταλέντο το οποίο παρά το νεαρό της ηλικίας της κατέκτησε μία σπουδαία διάκριση.
Η Μαρία Δατσέρη είναι 13 ετών και μόλις πριν λίγο καιρό ξεκίνησε την φοίτησή της στο 5ο Γυμνάσιο Ηρακλείου Κρήτης. Έχει τονίσει πολλές φορές ότι αγαπάει το διάβασμα και όλοι όσοι την γνωρίζουν μιλούν για ένα παιδί ήσυχο και “βιβλιοφάγο”. Η μικρή Μαρία έχει αδυναμία στη μελέτη του Καβάφη και του Βιζυινού. Πώς άλλωστε θα “κληρονομούσε” ένα ταλέντο και μία ευαισθησία σε λογοτεχνικό ύφος αλλά και θα διεκδικούσε ένα τόσο σηματικό βραβείο, εάν δεν μάθαινε από τους πατέρες της ελληνικής κλασσικής λογοτεχνίας ?
Η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος προκήρυξε τον διαγωνισμό Λογοτεχνίας προκειμένου να γιορτάσει τα 200 χόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Έτσι λοιπόν διοργανώθηκε και ο 17ος Παγκόσμιος Διαγωνισμός Λογοτεχνίας στον οποίο έστειλε τη συμμετοχή της η Μαρία Δατσέρη.
Σε συνέντευξή της η Μαρία Δατσέρη μοιράστηκε το πόσο εποικοδομητικός ήταν ο χρόνος που της δώθηκε κατά τη περίοδο της καραντίνας. Πολλοί άνθρωποι είναι η αλήθεια βρήκαν πολλά χόμπι και τον απαραίτητο χρόνο που τους έλειπε προκειμένου να αφοσιωθούν σε κάτιπου αγαπούν αλλά δεν είχαν τον χρόνο. Έτσι έγινε και με τη Μαρία Δατσέρη η οποία εκμεταλλεύτηκε την περίοδο του “εγκλεισμού” για να δημιουργήσει κάτι αλλά και να το μοιραστεί. Ανακάλυψε, όπως χαρακτηριστικά είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, πως όταν γράφει αισθάνεται ” ελεύθερη” και σίγουρη για τον εαυτό της. Όπως είπε, το γράψιμο της επιφέρει μία ελευθερία άνευ όρων.
Η Μαρία Δατσέρη είπε, τονίζοντας τη δυσκολία της απομόνωσης, πως αναγκαστικά η οθόνη ενός υπολογιστή ήτανε η νέα της πραγματικότητα. Έψαξε για ένα τρόπο διαφυγής και μάλιστα φαντάστηκε πώς θα ήταν ταξιδεύει κανείς. Και το κατάφερε. Όχι μόνο να “δραπετεύσει” από τη σκληρή πραγματικότητα που γέμισε άγχος και φόβο πολλούς ανθρώπους, αλλά να περιγράψει και να νοηματοδοτήσει μία δική της ιστορία, με σκοπό να ορίσει εκείνη τον “προορισμό” και τις εξελίξεις. “Νομίζω, όμως, ότι ταξίδια μπορεί να κάνει κανείς τόσο με την σκέψη, όσο και με τη φαντασία. Εγώ τουλάχιστον έτσι προσπάθησα να ταξιδέψω. ”
Πολλοί συγγραφείς εκφράζουν έναν ιδανικό, ονειρικό, φανταστικό κόσμο που θα ήθελαν να υπάρχουν. Και στη πραγματικότητα όταν το δημιουργούν εκείνοι δεν υπάρχει κάτι ή κάποιος να τους εμποδίσει. Μπορεί η περίοδος της καραντίνας να επέβαλλε δικούς της όρους, όμως η Μαρία Δατσέρη έβαλε τους δικούς της. ” Σε αυτό με βοήθησε το διήγημα που έγραψα.Εξαιτίας αυτού, κατάφερα αρκετές στιγμές να ξεχάσω τη μουντή καθημερινότητα» ”
Η Μαρία Δατσέρη δεν ήταν μόνη της στο ταξίδι προς τη λογοτεχνία. Το ταλέντο της στη συγγραφή είχε αναγνωριστεί από πολύ νωρίς από τους καθηγητές στο σχολείο της. Το μάθημα των Νέων Ελληνικών είχε ήδη αναδείξει τις δυνατότητές της. Πιο συγκεκριμένα, για τον λογοτεχνικό διαγωνισμό επέμεναν με σιγουριά ότι έπρεπε να δηλώσει συμμετοχή η Μαρία, οι καθηγήτριές της Μαρία Μάρκου και Χαρίκλεια Πεδιαδίτου. Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται, πως πρέπει να βρεθούν τα σωστά άτομα και εκείνα που θα πιστέψουν σε εσένα για να σου δώσουν το κατάλληλο “βημαστισμό” για να τερματίσεις έναν “μαραθώνιο”. Στη περίπτωση της Μαρίας Δατσέρη, τερμάτισε πρώτη.
Η Μαρία Δατσέρη αγαπάει την ιστορία. Ιδιαίτερα η ιστορία της Ελλάδας τη συγκινεί αλλά και την εμπνέει. Οι ήρωες του 1821 βρίσκονται πίσω από την έμπνευση του διηγήματος που έγραψε. ” «Στο διήγημά μου τα πορτραίτα των ηρώων του 1821 ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου. Είναι ζωντανοί, στέκονται μπροστά μου και συνομιλούν μαζί μου. ”
Ακόμη και ο τρόπος που περιγράφει τί σημαίνει για εκείνη η ιστορία της αλλά και το πώς βιώνει το φανταστικό στοιχείο μέσα από τη γνώση, είναι εξαιρετικής σημασίας και καθηλώνει. ”
“Περιγράφω όσα μου λένε. Με παραπέμπουν ο ένας στον άλλον και από τα απομεινάρια της μάχης στο Σούλι, βρίσκομαι στη θάλασσα και τον Κανάρη και αμέσως μετά δίπλα στον Κολοκοτρώνη και την Μαντώ Μαυρογένους που κοιτάζει τον Υψηλάντη.
Περιγράφω όσα βλέπω και ακούω δίπλα τους. Δίπλα στους ήρωες του 1821 που πολέμησαν για το ιδανικό της ελευθερίας, χωρίς να υπολογίσουν το κόστος»”
Η Μαρία Δατσέρη είναι ένα πνευματικά ώριμο παιδί για την ηλικία της. Δεν διστάζει να εκφράσει την ανησυχία ή ακόμα και την “πικρία” που έχει, για το γεγονός ότι παρατηρεί τα παιδιά στην ηλικία της να μην έχουν επίγνωση ή και να μη θέλουν να αναπαραστήσουν και να μάθουν πραγματικά την ιστορία της χώρας τους. «Νιώθω ότι οι νέες γενιές, τους έχουμε ξεχάσει. Ότι δεν τους τιμάμε όσο θα έπρεπε, αν σκεφτούμε πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που εκείνοι μας χάρισαν»
LifestyleΣkοτώθηκε σε τροχαίο ο γιος διάσημης Ελληνίδας δημοσιογράφουΕλλάδαΘρήνος στο Ελληνικό τραγούδι: Νεκρός ο σπουδαιότερους και πιο αγαπημένος στιχουργός της χώρας
Η 13χρονη μαθήτρα δεν στέκεται μονάχα στα ιστορικά γεγονότα ως πράξη, αλλά τονίζει τη σημαντικότητά τους περισσότερο ως συμβολισμό του σθένος να “παλεύει” κανείς για την ελευθερία και τα ιδανικά του. ” οι προσωπικότητες του 1821 «θα μας έλεγαν σήμερα, ότι πρέπει και εμείς να δίνουμε τις δικές μας μάχες για την ελευθερία, ως το ανώτερο των ιδανικών» ”
Για εκείνη, η αγαπημένη της περίοδος ιστορικά, βρίσκεται στο 1821, στη νεότερη ιστορία.
Η Μαρία Δατσέρη εξέφρασε μία απερίγραπτη χαρά η οποία κυρίως προήλθε από τη συνειδητοποίηση ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία με μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Για ακόμη μία φορά ανέδειξε το ήθος του χαρακτήρα της, όταν, αντί να χαρεί για τη διάκριση και την ουσιαστικά νίκη της απέναντι σε πολλούς άλλους “λογοτέχνες”, εκείνη σκέφτηκε ότι υπάρχαν πολλοί ακόμη ευαισθητοποιημένοι ως προς τα ιστορικά στοιχεία και τον αγώνα των προγόνων τους. ” «Περισσότερο χάρηκα που κάποιοι άνθρωποι, βρήκαν ενδιαφέρον αυτό που εγώ αγάπησα και έγραψα με ενθουσιασμό» ”
Η Μαρία Δατσέρη είναι σίγουρα ένας άνθρωπος του βιβλίου. Η μελέτη, σε αντίθεση με πολλούς, την κατευνάζει την ηρεμεί και την εμπνέει. Επηρεασμένη από ποιοτικά λογοτεχνικά έργα, δήλωσε η ίδια ότι θα ήθελε να “καταπιαστεί” με Άμλετ μεγαλώνοντας..
«Θα ήθελα να συνεχίσω να γράφω και μια μέρα να μεταφράσω Άμλετ»
Η Μαρία Δατσέρη είναι ένα κορίτσι με ένα ειρηνικό μυαλό και τάση αγάπης για τον άνθρωπο. Η ίδια μάλιστα πιστεύει σε αυτόν καθώς πιστεύει στον ανθρωπότητα και στην αλλαγή που είναι δυνατό να γίνει, μέσα από το διάβασμα και τη γνώση. ” όπου υπάρχει αυτό που αποκαλείται σχολικός εκφοβισμός ή βία, την ίδια ώρα υπάρχουν τα βιβλία, η γνώση, η φιλία και τα ιδανικά ”
«Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε και που είναι αυτό που μας εμπνέει το ιδανικό της ελευθερίας, είναι ότι μέσα από ένα βιβλίο ή το γράψιμο, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Δεν αλλάζει με το πείραγμα, ή με την προσπάθεια να γίνει κάποιος αγαπητός ή αρεστός σε όλους»,
Η Μαρία Δατσέρη πιστεύοντας βαθιά στη δύναμη του βιβλίου, “φωνάζει” στον κόσμο να ανοίξει τη καρδιά του προς την ανάγνωση. Τονίζει σθεναρά πως η προσωπικότητα και συμπεριφορά διαμορφώνεται μέσα από τη γνώση και πως οι άνθρωποι προσπαθούν να αλλάξουν ίσως με τον λάθος τρόπο και την προσποίηση.
«Αν επικεντρωθούμε στη γνώση, τα βιβλία και τα θρανία, ίσως αντιληφθούμε ότι αυτός είναι ο τρόπος για να δώσουμε τη νέα μας μάχη για την ελευθερία, ακόμη και απέναντι στην πανδημία», ανέφερε αφοπλιστικά, παραπέμποντας στο Γιώργο Σεφέρη: «Κοινό του λαού είναι ο αγώνας για την ελευθερία».
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Συγχαρητήρια κορίτσι μου: 13χρονη μαθήτρια κερδίζει 1ο βραβείο σε Παγκόσμιο Διαγωνισμό Λογοτεχνίας