Η πιο δuνατή προσεuχή στην Παναγία: Όταν την χρειαστείς και την πεις θα έρθει, στις δuσκολότερες στιγμές σου

Newsroom

Ανάγνωση: 7'

Η Παναγία επεμβαίνει στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μας, όπως είναι η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου ο ασθενής είναι μόνος τους και παλεύει για τη ζωή του.

Στο διαδίκτυο, υπάρχει ένα κείμενο τού αείμνηστου λαμπρού Εισαγγελικού Λειτουργού Ευάγγελου Κρουσταλάκη, πού έφθασε μέχρι και την θέση τού Εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου, με τις νομικές του γνώσεις, αλλά και το ήθος του και περιγράφει την εμπειρία του από την μονάδα εντατικής θεραπείας,στην οποία βρέθηκε μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση.

Γράφει για το «έντονο συναίσθημα απομόνωσης», για την «αίσθηση τής εγκατάλειψης, «τις ατέλειωτες ώρες τής μοναξιάς», τις πολλές σκέψεις πού «κατακλύζουν το μυαλό τού ανθρώπου» και πού ταλανίζουν την ψυχή του.

Στην αρχή τον βοήθησαν οι όμορφες αναμνήσεις «από τα προηγούμενα χρόνια», αλλά πάλι τον κατέκλυσε «το συναίσθημα τής μοναξιάς και τής εγκαταλείψεως».

Στη συνέχεια γράφει: «Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι τού δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω-τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα τής Παναγίας πού στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί.

Από την στιγμή αυτή, η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, πού δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα πού με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλύτερα τότε τι πάει να πει ότι «η τιμή τής εικόνος επί το πρωτοτυπον διαβαίνει», όπως λένε οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας.

Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μού έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πώς με άκουγε. Φυσικά δεν μού μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι, μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά-σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμενη ψυχή μου.

Οι ατέλειωτες ώρες τής παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση πώς κάποιος, πού με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένιωθα το ζεστό χάδι, από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου.

Η επέμβαση της Παναγίας στις δύσκολες στιγμές του ανθρώπου

Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία τής εντατικής, αισθάνομαι πώς με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα τής Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλύτερα, γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές τής ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της.

Προσευχή για την Παναγία

Εξάλλου, μια άκρως συγκινητική προσευχή για την Παναγία, από τους Αγιορείτες Πατέρες, μπούν να λένε οι πιστοί.

“Ευχαριστώ σε Δέσποινα, αγαπημένη Κόρη που μ΄ έκανες εις την καρδιά, από παππού, εγγόνι.

Στην όψη σου γονάτισε κάθε μου αμαρτία και άφησα στο Όρος σου, κάθε παλιά αιτία.

Από το χέρι μ’ έπιασες να σ΄ έχω αντιστήλι και στου γουμένου μ΄ έβαλες το Άγιο Πετραχήλι.

Με Φώτισες Παντάνασσα και λάλησαν τα χείλη και η χαρά πλημμύρισε τα δυο πικρά μου χείλη”.

Το θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας σε μητέρα με βρέφος: «Η Θεοτόκος φύλαξε εμένα και το παιδί μου»

Το εντυπωσιακό θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας στη Μονή της στον Προυσσό Καρπενησίου, σε συνδυασμό με την παρουσία μιας νεαρής μητέρας και του νεογέννητου μωρού, προκαλεί βαθύ συναισθηματικό πλήγμα.

Στο δεξιό τμήμα της εκκλησίας της Παναγίας της Προυσιώτισσας υπάρχει ένας επικίνδυνος γκρεμός που οδηγεί σε ένα βαθύ βάραθρο. Η πτώση εκεί θεωρείται αναπόφευκτα θανατηφόρα. Ακόμα και η προσέγγιση του σημείου αυτού και η προσπάθεια του να κοιτάξει κανείς προς τα κάτω προκαλεί έντονο φόβο, αναγκάζοντας τον επισκέπτη να απομακρυνθεί τρομαγμένος.

Μια ιδιαίτερη ημέρα, κατά την οποία πραγματοποιείται η συνάξη της μονής, συνήθως στις 23 Αυγούστου, μια γυναίκα που ήταν στο σημείο αυτό και κρατούσε το βρέφος της, έπεσε στον επικίνδυνο γκρεμό λόγω του συνωστισμού, μαζί με το παιδί της.

Οι παρευρισκόμενοι αντέδρασαν με θλίψη όταν συνειδητοποίησαν το τραγικό συμβάν, ενώ οι συγγενείς της και ένας ιερομόναχος τράβηξαν προς τον πάτο του βαράθρου για να αντιμετωπίσουν την τραγική κατάσταση και να κηδέψουν τα θύματα.

Ωστόσο, όταν φτάσανε στον λάκκο, εκεί βρήκαν τη γυναίκα που πίστευαν ότι είχε πεθάνει, καθήμενη σε ένα βράχο και να θηλάζει το μωρό της. Ακόμη, ούτε εκείνη ούτε το παιδί της είχαν υποστεί κάποιο τραύμα.

Όταν την ερώτησαν να αναφέρει λεπτομερώς τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση και πώς κατάφερε να μείνει ανέπαφη, ανταποκρίθηκε λέγοντας: «Όταν έπεσα κάτω στον γκρεμό, δεν πρόφτασα να πω τίποτε παρά μόνον τούτο: Παναγία μου Προυσιώτισσα, βοήθησε με. Η δε Κυρία Θεοτόκος όπως βλέπετε με φύλαξε, και μένα και το παιδί μου».