Χρήστος Δάντης: Ο δημοφιλής τραγουδιστής δεν μασάει τα λόγια του και μιλά για όλους και για όλα. Με αφορμή το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου ζητείται η γνώμη του για την ομοφοβία, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και τον σεξισμό. Ο Χρήστος Δάντης προχώρησε σε μια δήλωση που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, “Κρίμα που δεν είμαι γκέι”.
Χρήστος Δάντης: Δεν μασάει τα λόγια του
Ο ερμηνευτής Χρήστος Δάντης ανήκει στους καλλιτέχνες που συχνά – πυκνά προκαλούν με τα λόγια και τα έργα τους. Ο ίδιος δεν έχει καμία διάθεση να προκαλέσει, αλλά μάλλον του…προκύπτει κάθε φορά. Τις προάλλες ήταν εκείνο το τραγούδι του με τον διαβόητο στίχο «Καργιόλα, σε μισώ», που έκανε χρήστες των social media να τον χαρακτηρίσουν «σεξιστή» και να του σούρουν τα εξ αμάξης. Είναι οι ίδιοι χρήστες, που μπορεί να προέρχονται ακόμη κι απ’ το χώρο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και που τώρα, με αφορμή την ανάρτηση του για την απονομή δικαιοσύνης στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου, εξακολουθούν να τον «στολίζουν» ως σεξιστή και να τον ρίχνουν στο καναβάτσο της διαδικτυακής αρένας.
Αιτία για τη νέα επίθεση στον Δάντη ήταν η λέξη «κοπέλες» που χρησιμοποίησε στο κλείσιμο της ανάρτησης του. Η αλήθεια είναι πως ο Δάντης δεν μασάει τα λόγια του και αυτό είναι προς τιμήν του σε μία εποχή που οι συνάδελφοί του κάνουν μόκο για να μη χάσουν τα πελατάκια τους – να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Φωνάζει, διαμαρτύρεται, τα χώνει στην κυβέρνηση για τη διαχείριση του πολιτισμού και της πανδημίας, πιστεύοντας τελικά σε μια νέα μορφή ιντερνετικής διαδήλωσης που δίνει άλλο νόημα στην έκφραση «επανάσταση του καναπέ». Επιπλέον, αυτός, ένας «στρέιτ», παρόλο που δεν πιστεύει σε τέτοιους χαρακτηρισμούς, βγαίνει και δηλώνει ανοιχτά τη στήριξη του στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Για όλα αυτά συναντήσαμε τον Χρήστο Δάντη και κάναμε μία ελεύθερη, μεγάλη και, σίγουρα, αρκετά τολμηρή συζήτηση.
Κύριε Δάντη, σας άκουσα οργισμένο μ’ όλη αυτή την κριτική που σας ασκείται στα social media.
Ναι, σωστό θα ήταν όμως να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με τα shares πολλών ανθρώπων που εκτίμησαν την ανάρτηση μου. Αξιολόγησαν όπως έπρεπε. Εγώ μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον μεταξύ ομοφυλόφιλων ανθρώπων, πολλοί απ’ τους οποίους ήταν διανοούμενοι, μουσικοί, ποιητές και ηθοποιοί. Οι άνθρωποι αυτοί μου έμαθαν το σεβασμό στη διαφορετικότητα – οι άλλοι τη βλέπουν ως διαφορετικότητα, εγώ όμως όχι.
Κατηγορηθήκατε σκληρά για την κατακλείδα της ανάρτησης σας, τη λέξη «κοπέλες».
Μα δεν υπάρχουν αυτοί οι τύποι μες τη «ματσίλα» που κράζουν τους ομοφυλόφιλους και τους λένε «κοπέλες»; Εμείς κράζαμε όλο αυτό και αντιστρέφαμε το χαρακτηρισμό. Δεν ήταν καθόλου σεξιστικό το σχόλιο μου και αυτό ακριβώς εξηγούσα στην τελευταία παράγραφο. Δεν δέχομαι τον όρο «σεξιστικό σχόλιο».
Η αλήθεια είναι πως πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα πει κάτι και θα κάνει την έκπληξη, ενίοτε δυσάρεστη. Δεν αναφέρομαι σε σας.
Ακριβώς. Το σχόλιο μου ξαναλέω ότι δεν ήταν σεξιστικό, αλλά ειρωνικό απέναντι σ’ αυτούς που με πρόφαση το «αντριλίκι» και την «αρχιδίλα», βγάζουν όλη αυτή την επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους, οι οποίοι ζητούν να τους αποδεχτεί ο υπόλοιπος κόσμος. Είμαι υπέρ οποιουδήποτε αιτήματος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και γι’ αυτό, όπως είχα δηλώσει στο παρελθόν, συμμετείχα στο Athens Pride και θα το ξανακάνω εφόσον μου ζητηθεί. Δέχτηκα ακόμη με μεγάλη χαρά την πρόταση του Φώτη Σεργουλόπουλου να παίξω ένα βράδυ στο «Samone» για τα παιδιά που συχνάζουν εκεί και το θεωρώ μάλιστα μεγάλη τιμή μου. Είμαι ένας απ’ τους ανθρώπους, που δεν δέχονται σαν χαρακτηρισμό και σαν όρο τη λέξη «στρέιτ», διότι δεν υπάρχει ευθύ και στραβό, υπάρχει μόνο η επιλογή και η ανοχή στην επιλογή του άλλου. Ανήκω σ’ αυτούς που θες ανθρωπιστικά, θες κοινωνικά, θα μάχονται μια ζωή για το δίκαιο. Ακριβώς αυτή είναι η ισότητα!
Ήσασταν ανέκαθεν τόσο μαχητικός επί του θέματος;
Ανέκαθεν και ήμουν και «exposed», δεν έκανα δηλαδή παρέα με ομοφυλόφιλους για να’μαι μόνο μ’ αυτούς και να μην είμαι φίλος με τους άλλους.
Χρήστος Δάντης: Η γνώμη του για τους ομοφοβικούς
Θεωρείτε την ομοφοβία ένα βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία πρόβλημα;
Το βλέπεις και στους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Όταν έχει φάει τόσο bullying ο άλλος και πρέπει να φοράει το κοστούμι, επειδή είναι δικηγόρος ή γιατρός, κρύβοντας από ντροπή την επιλογή του, όπως και το να δείξει κάπου τον σύντροφο του, σαφέστατα θα υπάρχουν ταμπού ακόμη και μεταξύ της κοινότητας.
Κάποτε δούλευα σε μία κινηματογραφική παραγωγή. Άκουγα με τα αυτιά μου τον σκηνοθέτη να μιλάει με τον παραγωγό – μορφωμένοι άνθρωποι υποτίθεται – και να χαρακτηρίζουν «πούστη» τον πρωταγωνιστή τους πίσω απ’ την πλάτη του.
Κοιτάξτε, αυτό είναι πάρα πολύ κακό πράγμα και δεν σας κρύβω, επειδή ως παιδάκι μιμούμουν κι εγώ, βρέθηκαν μεγαλύτεροι να μου εξηγήσουν ποιο είναι το σωστό. Μέσα στο μιμητισμό, πέρασα κι εγώ τη φάση να κράζω ή να σχολιάζω στα οχτώ και στα εννιά μου χρόνια. Κορόιδευα κι εγώ τους γκέι, αλλά συγχώρεσα στην πορεία τον εαυτό μου γιατί ήμουν παιδάκι κι αυτά έβλεπα, αυτά έκανα. Βρέθηκαν ευτυχώς άνθρωποι να μου εξηγήσουν ότι η σεξουαλική επιλογή καθενός είναι αναφαίρετο δικαίωμα του και αυτό δεν πρέπει να το βρίζουμε, πόσο μάλλον να μας φοβίζει. Όταν μιλάμε για τη δολοφονία μέρα – μεσημέρι ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, αναφερόμαστε στη στοχοποίηση του λόγω διαφορετικότητας. Τον στοχοποίησαν, είπαν «Α, νάτος, αυτός θα’ναι», επειδή διέφερε απ’ αυτούς. Έπεσαν σαν αγέλη πάνω του, σαν τα σκυλιά που βλέπουν ένα αδύναμο κουτάβι και το σακατεύουν!
Υπάρχει κι ένα άλλο θέμα που πατάνε πάνω του πολλοί χρήστες των social media. Αναφέρομαι στο διαβόητο τραγούδι σας με τον στίχο «Καργιόλα, σε μισώ». Τα’χαμε ξαναπεί σε παλιότερη συνέντευξη μας.
Το τραγούδι αυτό ήταν πολύ απλά η εξιστόρηση ενός διαπροσωπικού τσακωμού – χωρισμού μεταξύ δύο ανθρώπων που βρίζονται. Αν ήμουν ερμηνεύτρια και δεν ήμουν ερμηνευτής, σαφέστατα θα έλεγα «Καργιόλη, σε μισώ». Εφόσον το ζητάνε οι νέοι σήμερα να ακούνε αφιλτράριστα τραγούδια, μαζί με τις ύβρεις, γι’ αυτό και το έκανα. Θα έλεγα κιόλας ότι είναι επιτακτική η ανάγκη αυτή των νέων.
Πως κρίνετε αυτή την ασυδοσία του διαδικτύου με τα κακόβουλα ανώνυμα τρολλ συνήθως;
Με φοβίζει πολύ όλο αυτό, γιατί σε λίγο η σάτιρα δεν θα μπορεί να είναι σάτιρα, το τραγούδι ακόμη δεν θα μπορεί να’ναι τραγούδι, γιατί πλέον όποιος τραγουδά, δεν εξιστορεί μία κατάσταση.
Τι εννοείτε ακριβώς;
Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι εξιστορείς μία κατάσταση, ότι είσαι ένας ηθοποιός τριών λεπτών. Νομίζει πως ότι λες, ότι τραγουδάς, το ζεις, το πρεσβεύεις και το πιστεύεις. Δεν μας δέχεται ως ερμηνευτές – ηθοποιούς που απλά καλούμαστε να αποδώσουμε κάποιους στίχους.
Τι συνέπειες μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα αυτή η κατάσταση;
Φίμωση. Και φασισμό μαζί. Η λεγόμενη «πολιτική ορθότητα» κατάντησε η κατεξοχήν φασιστική έκφραση. Καθένας κομπλεξικός μπαίνει και βγάζει ανώνυμα και επώνυμα τα κόμπλεξ του. Δεν είναι δυνατόν να θες να βοηθήσεις μία κοπέλα που κρατά οχτώ τσάντες και να μην έχεις το δικαίωμα να της το ζητήσεις, γιατί θα σε πει σεξιστή.
Ως το στερεότυπο του χειροδύναμου άνδρα που βοηθά την αδύναμη γυναίκα;
Ακριβώς. Ξέρετε πόσο παρεξηγείται αυτό στην Αγγλία αν πας να το προτείνεις σε μία κοπέλα;
Ομολογώ πως δεν το γνώριζα και εντυπωσιάζομαι.
Το λέω πολύ σοβαρά. Το ίδιο θα έκανα, όμως, και σ’ έναν αδύναμο άνθρωπο, σ’ έναν αδύναμο άνδρα. Άμα τον έβλεπα με οχτώ σακούλες, δεν θα πήγαινα να του πω: «Ρε φιλαράκι, να σε βοηθήσω;» Το ίδιο και σ’ ένα λεωφορείο που θα σηκωνόμουν για να κάτσει μια ηλικιωμένη γυναίκα. Σε λίγο τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα μπορούμε να κάνουμε. Θα μας λένε ότι προσβάλλουμε!
Παρά την πρόοδο των κινημάτων και των διεκδικήσεων, θα βλέπατε κι ένα πισωγύρισμα;
Είναι επιτακτική η ανάγκη των κινημάτων και της προόδου αυτή τη στιγμή, γι’ αυτό και ξεσηκώνονται ανά τον κόσμο. Το πισωγύρισμα το βλέπουμε με την άνοδο της ακροδεξιάς και του ναζιστικού κινήματος διεθνώς. Εμείς απλά συνεχίζουμε όλο αυτό για το οποίο πολεμήσαμε, τα δικαιώματα των μαύρων, των φτωχών, των ΛΟΑΤΚΙ, δηλαδή των παρεξηγημένων μειονοτήτων – παρακαλώ να το γράψετε έτσι για να μη θεωρηθώ πάλι «περίεργος». Το πράγμα έχει γυρίσει τούμπα, πάμε προς τα πίσω και βιώνουμε καταστάσεις προ 1930, γι’ αυτό και οφείλουμε να πάρουμε θέση όλοι οι άνθρωποι.
Στον αντίποδα της ασυδοσίας των social media, που λέγαμε, υπάρχει και το βήμα που δίνεται στους ανθρώπους για να βγαίνουν και να διατυπώνουν την αντίδραση τους.
Τι να το κάνεις, όμως, όταν επικρίνεσαι ακόμη κι από ανθρώπους, που θες να ενισχύσεις; Αυτή τη στιγμή δέχομαι έναν πολύ μεγάλο πόλεμο στα social media. Υπάρχει ένας δημοσιογράφος ονόματι Νίκος Βασιλόπουλος, ο οποίος γράφει στο insider και μπήκε κάτω από ποστ της Δώρας Χρυσικού και έγραψε το εξής: «Ο συγκεκριμένος έχει κατηγορηθεί τρεις φορές για ενδοοικογενειακή βία». Θέλω να ρωτήσω αυτόν τον άνθρωπο που μιλάει έτσι ακαταλόγιστα: Που το έχει διαβάσει, που το έχει δει αυτό;
Δεοντολογικά δεν είναι σωστό να αναφέρω το όνομα συναδέλφου, αλλά μια και έγραψε κάτι δημόσια, με το ονοματεπώνυμο του, μπορώ να το κάνω και να μην σας λογοκρίνω.
Μα, ναι, δεν καταλαβαίνω, το γεγονός ότι έχω χωρίσει τέσσερις φορές στη ζωή μου, με κάνει και βίαιο; Προϋποθέτει δηλαδή ένα διαζύγιο μεταξύ δύο ανθρώπων και το να είσαι βίαιος μες το σπίτι σου; Από που κι ως που; Που το είδε αυτός; Το διαβάζει ο γιος μου αυτό, το διαβάζει η κόρη μου, μεθαύριο μπορεί να το διαβάσει μια συμμαθήτρια της κόρης μου ή ο μπαμπάς της συμμαθήτριας της, να την πιάσει και να της πει: «Ξέρεις, ο μπαμπάς σου έδερνε τη μάνα σου».
Είναι σχεδόν μηνύσιμη μια τέτοια αβάσιμη άποψη (σ.σ. Την επόμενη μέρα της ανάρτησης του, ο κ. Βασιλόπουλος ζήτησε δημοσίως συγγνώμη και την απόσυρε)
Εύχομαι πως ναι! Εύχομαι να υπόκειται στο ελληνικό Δίκαιο, αλλά δεν θα ήθελα – προς Θεού – να κουράσω το δικαστικό σώμα με μια τέτοια μαλακία, που καμιά φορά είναι αναγκαίο κακό. Από που προκύπτει αυτό που το πέταξε έτσι αβάσιμα και αβασάνιστα ο τύπος; Έχουμε κάνα σχετικό δημοσίευμα, μήπως με μπερδεύει με άλλον; Γι’ αυτό σας λέω, βγαίνεις να πεις ένα σωστό πράγμα και την πληρώνεις κι από πάνω. Ξέρετε τι είναι πιο στενόχωρο; Όταν κάνεις μια δήλωση για μερικούς ανθρώπους, αντί αυτοί να επωφεληθούν απ’ τη δήλωση, γυρνάνε εναντίον σου. Να πως γίνεται το πισωγύρισμα!
Χρήστος Δάντης: Η γνώμη του για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα
Παρ’ όλα αυτά η ΛΟΑΤΚΙ ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε την πρωτοβουλία της κίνησης για τον Ζακ Κωστόπουλο, σας στήριξε πολύ.
Πάρα πολύ και εκτιμώ ιδιαιτέρως τόσο την εμπλοκή του Νίκου Σούλη, όσο και τη δική σας που βοηθάτε στο συντονισμό των καλλιτεχνών. Με τίμησε πάρα πολύ η πρόσκληση των παιδιών. Θα ήθελα να είναι κι άλλοι εκπρόσωποι από το δικό μου χώρο, να μη φοβούνται και να βγουν να τα πουν.
LifestyleΈκτακτo: Θρήνος – Νεkρός σε τροχαίο γνωστός Έλληνας τραγουδιστήςGossipΕπιτέλους μαθεύτηκε: Γι’αυτό έφυγαν από τη «Γη της Ελιάς» Αφροδίτη Λιάντου και Αλέξανδρος Σκουρλέτης
Κάποιοι έκαναν πίσω τελευταία στιγμή. Δημοφιλής τραγουδίστρια μού είπε πως θα ήθελε να μιλήσει μετά την έκβαση της δίκης.
Κι άλλοι άνθρωποι είναι πολύ ανοιχτοί, αλλά φοβούνται. Εγώ είμαι πια 55 χρονών, έχω κάνει τα πράγματα που είχα να κάνω και δεν φοβάμαι τίποτα. Εγώ, βέβαια, δεν φοβόμουν ποτέ.
Λέτε να φοβούνται μη χαρακτηριστούν ομοφυλόφιλοι λόγω της στήριξης τους στα ΛΟΑΤΚΙ πράγματα;
Και μένα με είχαν χαρακτηρίσει, αλλά στα αρχίδια μου!
Για πότε μιλάτε;
Στο παρελθόν, η εφημερίδα «Star». Είχαν γράψει ότι πήρα απαλλακτικό απ’ το στρατό επειδή με συνέλαβαν να πεοθηλάζω σε θάλαμο!
Το είχατε θεωρήσει αστείο, οργιστήκατε, πως αντιδράσατε τέλος πάντων;
Τους τράβηξα τρελές μηνύσεις σε βαθμό να κοντεύει να κλείσει η εφημερίδα. Το κείμενο αποσύρθηκε με μια δημόσια συγγνώμη, αλλά ο δημοσιογράφος που τό’χε υπογράψει εξαφανίστηκε απ’ την Ελλάδα κι όταν επέστρεψε μετά από κάποια χρόνια, έλεγε πως είναι ένας σκηνοθέτης που σπούδασε στην Αμερική και ήρθε για να μας σώσει από το κακό θέαμα. Ένας τύπος που λεγόταν Φραγκίσκος Βιδάλης, παλιός, από την Αγία Βαρβάρα, που τό’κανε Φρανσίσκο Βιντάλε, ένας μνησίκακος που είχε υποστεί bullying κι έγινε τρεις φορές χειρότερος απ’ τους καταπιεστές του. Κάποια στιγμή αυτός είχε γαμήσει τον κόσμο όλο με τα άρθρα του. Με μένα είχε ασχοληθεί το 1994.
Την περίοδο της μεγάλης καριέρας σας, θα λέγαμε. Αν γινόταν σήμερα ένα παρεμφερές δημοσίευμα για το άτομο σας, πως θα αντιδρούσατε;
Τώρα θα το θεωρούσα αστείο. Τότε, όμως, η μάνα μου απέφευγε να την πάω μέχρι την πλατεία Καισαριανής και να πιούμε μια μπίρα. Είχε καταντραπεί η γυναίκα…
Η σημερινή χαλάρωση των ηθών, λοιπόν, θα έκανε το δημοσίευμα εκείνο να μοιάζει με γελοιότητα.
Σίγουρα, αλλά δεν παύει να σου προξενεί ζημιά. Αν πει κάτι κάποιος για σένα στα social, το βλέπουν τα παιδιά σου και οι γονείς των φίλων τους.
Συγγνώμη, αλλά δεν είναι δα και τίποτα μεμπτό να κάνει κανείς πεοθηλασμό μέσα σε θάλαμο.
Εγώ είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος στη ζωή μου και ότι είμαι, το λέω! Εάν ήμουν ομοφυλόφιλος, πρώτος θα τό’λεγα και θα καμάρωνα. Κρίμα που δεν είμαι ομοφυλόφιλος, διότι εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους βρήκα τις πραγματικές αξίες! Παρακαλώ να το υπογραμμίσετε αυτό!
Χρήστος Δάντης: Η εμμονή των haters μαζί του
Που οφείλετε, πιστεύετε, αυτή η εμμονική σχέση κάποιων χρηστών των social media μαζί σας;
Δεν ξέρω ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Υπάρχουν τύποι που με τρολλάρουν, όργανα της δεξιάς. Κάτι δικηγόροι από Θεσσαλονίκη έγραφαν το καλοκαίρι ότι γελοιότητα είναι να θεωρείς δικό σου κάποιο τραγούδι, που δεν είναι κατόπιν δικαστικής απόφασης κιόλας. Κι όλο αυτό επειδή είχα κράξει την κυβέρνηση για τη γελοία αντιμετώπιση της στο θέμα της πανδημίας. Έλα, όμως, που δεν υπήρχε καμία δικαστική απόφαση για το τραγούδι «Number One», πέραν ενός εξωδικαστικού συμβιβασμού. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο ώστε να το χρησιμοποιεί κι ένας άνθρωπος του νόμου υποτίθεται. Δεν κινήθηκα νομικά, είπα «Γάμα τον το μαλάκα, όργανο της δεξιάς είναι», αφού αυτό φαινόταν κι απ’ τις άλλες αναρτήσεις του. Με πήραν δηλαδή μπαλάκι και μένα, εντάξει, τι να κάνουμε…
Είστε ένας καλλιτέχνης με ιστορία στο χώρο σας που δεν έχετε ποτέ διεκδικήσει επιχορηγήσεις, Ηρώδειο, Μέγαρο κλπ. Δεν σας ανησύχησε κάποια στιγμή που βρεθήκατε με τις απόψεις σας στη δίνη ενός κυκλώνα;
Βεβαίως με ανησύχησε, αλλά ήμουν και είμαι πανέτοιμος. Έμαθα να μάχομαι, σ’ όλη μου τη ζωή είμαι μάχιμος. Τι να περιμένω δηλαδή, εδώ αρνήθηκαν το Ηρώδειο στους Deep Purple! Χέστηκα και για το Ηρώδειο και για το Μέγαρο!
Κι όταν ξεκινούσατε με το «Παλιό μου παλτό», νέος φέρελπις τραγουδιστής, είχατε τις ίδιες απόψεις ή μάλλον την ίδια πολεμική στάση;
Αυτή η στάση μου βγήκε από τα 13 – 14 και μετά. Σαν παιδάκι ήμουν λίγο φοβισμένο γιατί μεγάλωνα με τη μάνα και δεν είχα την παρουσία του πατέρα. Πατέρας για μένα ήταν ο αδερφός μου, ο Σάββας ήταν ο Father Figure μου.
Μιλάμε για τον θεατράνθρωπο Σάββα Αξιώτη που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Ιούνιο. Ξέρω ότι ήταν βαρύτατο το πένθος σας.
Δεν το συζητώ…Τον αδερφό μου κι εγώ κι όλη η οικογένεια τον χάσαμε από τα 38 του, που αρρώστησε, γιατί ποτέ μετά δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος. Ως ψυχικά ασθενής, ήταν υπό την επήρεια των φαρμάκων κι όταν δεν τα έπαιρνε, ήταν υπό την επήρεια της νόσου. Δεν ήταν δηλαδή ο ίδιος.
Σας ηρεμεί η σκέψη ότι ο θάνατος ήταν και μία λύτρωση στην περίπτωση του;
Ε, ναι, έπαψε να ταλαιπωρείται το μυαλουδάκι του…Πονάει το μυαλό το γαμημένο…Του ανθρώπου που υποφέρει…Ξέρετε τι είναι να νιώθεις κυνηγημένος ενώ δεν είσαι;
Έμεινα στον αδερφό σας για να τονίσω το ότι μες το ίδιο σας το σπίτι είχατε έναν διαφορετικό άνθρωπο.
Βέβαια, έτσι είναι. Από εκείνον διδάχτηκα την αγάπη και τη συμπόνια για τους αποσυνάγωγους της ζωής. Από τον Σάββα μορφώθηκα καλλιτεχνικά, από τους Atomic Rooster μέχρι τη May West, που ήταν είδωλο τότε των drag queens. Διεύρυνα την καλλιτεχνική μου παιδεία και μέχρι τα 13 μου είχα παρακολουθήσει τόσες θεατρικές παραστάσεις όσες δεν είχε παρακολουθήσει άλλο παιδί. Με τον αδερφό μου, θυμάμαι, είχα δει τη Μελίνα Μερκούρη με Νίκο Κούρκουλο και Ιάκωβο Ψαρρά στην «Όπερα της πεντάρας», τι να λέμε τώρα…
Εκτός του γεγονότος της δολοφονίας του, τι άλλο σας συγκίνησε από την ύπαρξη του Ζακ Κωστόπουλου;
Το ότι επέλεξε να ζήσει ελεύθερος. Είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό, όλα, μα όλα τα ζευγάρια, να μπορούν να περπατάνε στο δρόμο χέρι – χέρι. Το βρίσκω τόσο τρυφερό.
Πέτυχα την αφίσα μίας παράστασης που παίζει ο Μάνος Καρατζογιάννης, στην οποία εικονίζονται δύο άνδρες να φιλιούνται. Το τι ομοφοβικός οχετός ακολούθησε από κάτω, δεν περιγράφεται.
Όπως έγραψα και στην ανάρτηση μου, το μίσος αυτό είναι ύποπτο! Γιατί να μισεί κάποιος; Γιατί ζηλεύει, θέλει να κάνει το ίδιο πράγμα, αλλά δεν τό’χει.
Ενστερνίζεστε την άποψη πολλών ότι το μίσος είναι απόρροια καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας;
100%! Το πιστεύω απόλυτα! Αν εξαιρέσεις δηλαδή κάποιους της Εκκλησίας, που είναι δύσκολη η θέση τους, οι περισσότεροι θέλουν να φορέσουν δωδεκάποντο και να βγουν στα μεϊντάνια – ε, δεν μπορούν να το κάνουν και γι’ αυτό βγάζουν μίσος.
Χρήστος Δάντης: Μιλά για την Εκκλησία
Οι παπάδες, πάντως, μια χαρά τη βγάζουν με τα πλουμιστά ρούχα και τα άμφια τους.
Συμφωνώ απόλυτα και αν η Εκκλησία πρώτη αναγνώριζε το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων, θα είχαμε ένα διαφορετικό τοπίο στην Ελλάδα.
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε δώσει κάποτε μια αναρχική συνέντευξη στην Όλγα Μπακομάρου που υποστήριζε πως μία Βουλή γεμάτη από «αδερφές» και «τραβεστί», θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ όλα αυτά τα «ανδρείκελα που μας κυβερνούν».
Εννοείται, δεν το συζητώ, μία τέτοια Βουλή θα είχε χιούμορ πρώτα απ’ όλα και πολύ γλυκιά αντιμετώπιση των εκπροσώπων της απέναντι στον κόσμο. Ο Χατζιδάκις ήταν σοφός άνθρωπος. Μπορεί να διαφωνώ με τις πολιτικές του θέσεις, αλλά με τις κοινωνικές ταυτίζομαι απόλυτα.
Γιατί δεν βγαίνουν συνάδελφοι σας να πάρουν θέση απέναντι στη νεοελληνική ασχήμια; Ακόμη και από τους ροκάδες, μόνο ο Δημήτρης Μητσοτάκης εκτίθεται δημόσια εδώ και καιρό.
Έχετε δίκιο, ο Δημήτρης είναι ο μόνος που μιλάει. Και ο Κότσιρας επίσης μιλάει πολύ. Πολλοί δεν θέλουν να τσαλακωθούν κι αυτό είναι πολύ στενόχωρο.
Ή μπορεί να μην αντέχει το στομάχι τους την αρένα των social media.
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί, αλλά γενικά δεν αφήνουν τον μουσικό να έχει άποψη. Εκτός κι αν είναι κάποιος «δικός τους», υποστηρικτής δηλαδή των τακτικών τους.
Θα τη λέγατε σκοτεινή περίοδο αυτήν που διανύουμε αναφορικά με τα ΜΜΕ;
Νομίζω πως θα έρθει σκοτεινότερη! Αν δεν πολεμήσουμε και αν δεν βγούμε στους δρόμους. Κι αυτό κάνουμε αυτή τη στιγμή, όσοι εκφραζόμαστε μέσα από τα social media. Κάνουμε για την ακρίβεια μία εναλλακτική διαδήλωση. Έχουμε καταφέρει να αποσυρθούν νομοσχέδια.
Να μην υποτιμάμε την «επανάσταση του καναπέ».
Μα είναι επανάσταση του καναπέ, επανάσταση όμως! Τι να κάνουμε, αυτή είναι η νέα έκφραση, όπως κάποτε τα ζευγάρια ερωτεύονταν δια αλληλογραφίας.
Φοβάστε μην εκτεθείτε ή μην παρερμηνευθείτε ακόμη και μ’ αυτή τη συνέντευξη που μόλις μου δώσατε;
Ξέρετε από ποιους φοβάμαι μην παρεξηγηθώ ή παρερμηνευτώ; Απ’ αυτούς, για τους οποίους παλεύω, ρε φίλε! Εγώ θα φωνάζω ότι τα αγαπώ αυτά τα παιδιά, γιατί το να ζεις σε μια τόσο πατριαρχική κοινωνία με σημαία τη ματσίλα, θέλει πολύ τσαμπουκά εκ μέρους τους να εκφράζονται άφοβα και ελεύθερα. Είναι ο λόγος που με κάνει να τους εκτιμώ και με στενοχωρεί να παρεξηγούμαι απ’ αυτούς.
Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα
Χρήστος Δάντης – Ασημίνα Χατζηανδρέου: Η πρόβα γάμου, το «νυφικό» και το ταπεινό ξωκλήσι
